مریل سباستین،اخبار بی بی سی، دهلی
گتی ایماژاین برنامه‌ها در تلفن هر هندی وجود دارد – برنامه‌هایی که در آن تاکسی، غذا سفارش می‌دهید، قرار ملاقات بعدی خود را پیدا می‌کنید. بی ضرر، روزمره، غیرقابل توجه برای میلیاردها نفر در سراسر جهان.
در هند، به طور بالقوه برنامه هایی هستند که به سیاستمداران هر آنچه را که احتمالاً می توانند در مورد شما بدانند می گویند – چه بخواهید چه نخواهید.
به گفته روتویک جوشی، استراتژیست سیاسی، که با حداقل 12 قانونگذار ناشناس در آنها کار می کند، مذهب یک فرد، زبان مادری، “طرز پیام دادن به دوستان خود در رسانه های اجتماعی” همگی به نقاط داده ای تبدیل شده اند که سیاستمداران می خواهند به آنها دست پیدا کنند. مبارزات انتخاباتی مجدد در این انتخابات
او استدلال می‌کند که ترکیبی از استفاده بالای هند از گوشی‌های هوشمند و مقررات سست که به شرکت‌های خصوصی اجازه می‌دهد داده‌ها را بفروشند، به این معنی است که اکثر احزاب سیاسی «داده‌هایی را برای انجام همه کارها» جمع‌آوری کرده‌اند – حتی با دانستن اینکه «امروز چه می‌خورید».
سوال این است که چرا آنها اهمیت می دهند؟
به بیان ساده، آقای جوشی می‌گوید، این سطح از اطلاعات می‌تواند رأی را پیش‌بینی کند – «و این پیش‌بینی‌ها معمولاً هرگز اشتباه نیستند».
اما شاید سوال مهمتر این باشد که چرا باید اهمیت دهید؟
هدف گذاری خرد – که Privacy International آن را به عنوان استفاده از داده های شخصی “برای ارائه اطلاعات و تبلیغات با درجه شخصی سازی بی سابقه” توصیف می کند – در مورد انتخابات چیز جدیدی نیست.
اما پس از پیروزی دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده در سال 2016 بود که واقعاً به تیتر خبرها تبدیل شد.
سپس شرکت مشاور سیاسی کمبریج آنالیتیکا به او کمک کرد تا برنده شود با استفاده از داده های فروخته شده توسط فیس بوک برای پروفایل افراد و ارسال محتوای طرفدار ترامپ. این شرکت این اتهامات را رد می کند، اما مدیرعامل خود، الکساندر نیکس، را تعلیق کرده است.
متا با پرداخت 725 میلیون دلار (600 میلیون پوند) در سال 2022 موافقت کرده است. رسیدگی به دعوی حقوقی دسته جمعی برای نقض اطلاعات مربوط به کمبریج آنالیتیکا.
گتی ایماژاین موضوع باعث شد تا مردم این سوال را مطرح کنند که آیا رای آنها تحت تأثیر تبلیغاتی است که می بینند. کشورهای سراسر جهان آنقدر نگران تأثیر آن بر دموکراسی بودند که دست به اقدام زدند.
در هند، شعبه کمبریج آنالیتیکا گفت که حزب حاکم بهاراتیا جاناتا و حزب مخالف کنگره مشتریان آن هستند که هر دو آن را رد کردند.
راوی شانکار پراساد، وزیر وقت فناوری اطلاعات این کشور نیز نسبت به اقدام علیه این شرکت و فیس بوک در صورت سوء استفاده از داده های شهروندان هندی هشدار داد.
Srinivas Kodali، محقق داده و امنیت، می‌گوید: اما از آن زمان تاکنون، برای جلوگیری از ریزهدف‌گیری رای‌دهندگان کار چندانی انجام نشده است.
هر کمیسیون انتخاباتی دیگر – مانند بریتانیا و سنگاپور – همه آنها تلاش کرده اند نقش داده ها و هدف گذاری خرد در انتخابات را درک کنند، آنها نوعی کنترل و تعادل ایجاد کرده اند که یک کمیسیون انتخابات معمولا باید انجام دهد، اما ما نمی بینم که این اتفاق در هند می افتد.” – او می گوید.
آقای کودالی می‌گوید: در هند، مشکل پیچیده‌تر شده است، زیرا «جامعه داده‌ای است که توسط دولت بدون هیچ گونه حفاظتی طراحی و ساخته شده است».
در واقع، حدود 650 میلیون کاربر تلفن هوشمند در کشور وجود دارد – همه آنها دارای برنامه هایی هستند که به طور بالقوه می توانند داده های خود را با شخص ثالث به اشتراک بگذارند.
اما برای آسیب پذیر بودن لزوماً نیازی به گوشی هوشمند ندارید: یکی از بزرگترین صاحبان داده های شخصی خود دولت است – و حتی همینطور بود. فروش اطلاعات شخصی شرکت های خصوصی.
آقای کدالی می گوید: “دولت بانک های اطلاعاتی بزرگی از شهروندان ایجاد کرده و آنها را با بخش خصوصی به اشتراک گذاشته است.”
پراتیک واگر، مدیر اجرایی بنیاد آزادی اینترنت، یک سازمان حقوق دیجیتال، هشدار می‌دهد که همه این‌ها شهروندان را در برابر نظارت‌های بیشتر با کنترل کمی بر اطلاعات خصوصی آسیب‌پذیر می‌کند.
گتی ایماژدر همین حال، کارشناسان می گویند، قانون حفاظت از اطلاعات، که سال گذشته توسط دولت تصویب شد، هنوز اجرا نمی شود. آقای کدالی می گوید که نبود مقررات یک مشکل است.
“مثل غرب وحشی وحشی است – به جز اینترنت.”
و نتیجه این همه داده های موجود؟ به گفته آقای جوشی، هند به عنوان “بزرگترین داده معدن ممکن در جهان در حال حاضر” وارد سال انتخابات شد.
آقای جوشی می گوید نکته این است که هیچ کس کار غیر قانونی انجام نمی دهد.
“من نمی پرسم [the app], “شماره تلفن همراه، چند کاربر و تمام شماره تماس آن کاربران را به من بدهید.” اما می‌توانم بپرسم: «آیا مردم منطقه شما سبزی می‌خورند یا نه؟»
و برنامه ها می توانند آن داده ها را به اشتراک بگذارند – زیرا کاربر به آنها اجازه داده است.
آقای جوشی که شرکت Neeti I از این برنامه استفاده می کند، گفت: «به عنوان مثال، شما 10 برنامه مختلف هندی را در تلفن همراه خود دارید – به مخاطبین، گالری، میکروفون، بلندگوها، موقعیت مکانی خود، از جمله مکان زنده دسترسی پیدا کرده اید. او می گوید که داده هایی برای درک الگوهای رفتار رأی دهندگان در حوزه های انتخابیه خاص.
و این داده‌ها – همراه با داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط کارگران حزب – است که برای کمک به تصمیم‌گیری برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی باید باشد، همسر نامزد باید به کجا برود تا پوجا یا آرتی (نماز) برود، چه سخنرانی‌هایی باید انجام دهند – حتی چه چیزی استفاده می‌شود. آنها باید بپوشند.
اما آیا این سطح از هدف گذاری واقعاً به تغییر ذهنیت افراد کمک می کند؟ این مبهم باقی مانده است.
گتی ایماژاما فعالان کمپین می گویند در سطح اولیه این تجاوز به حریم خصوصی افراد است. با تعمیم بیشتر، این سطح از جزئیات می تواند در آینده علیه انسان ها مورد استفاده قرار گیرد.
“فقط این واقعیت که این اتفاق می افتد مشکل ساز است.” Pratik Wagre، مدیر اجرایی سازمان حقوق دیجیتال بنیاد آزادی اینترنت، می گوید.
«آنچه دیده‌ایم این است که اغلب هیچ تمایز واضحی بین نحوه پردازش داده‌ها در زمانی که فردی ذینفع از یک طرح دولتی است و نحوه استفاده از آن اطلاعات توسط حزب سیاسی خاص که اتفاقاً در یک ایالت خاص در قدرت است وجود ندارد. در سطح ملی، سپس از آن برای هدف قرار دادن افراد با پیام های کمپین استفاده کنیم.”
این قانون همچنین به دولت و نهادهای عمومی اجازه می دهد تا به صلاحدید خود از بخش های گسترده معاف شوند. همچنین دارای اختیار پردازش، استفاده یا انتقال این داده های شخصی به اشخاص ثالث است.
آقای واگر می ترسد که دولت های آینده حتی فراتر از این هم عمل کنند.
همچنین می‌تواند این باشد، بیایید با هم ببینیم چه کسی از ما حمایت می‌کند و فقط به آنها منفعت می‌دهیم.
گتی ایماژآقای کودالی می گوید که استفاده از چنین داده هایی در بحبوحه مشکل بزرگتر اطلاعات نادرست در هند رخ می دهد. و همراه با حجم داده های ارائه شده، این یک چالش واقعی است.
او توضیح می‌دهد: «وقتی در مورد هوش مصنوعی، تبلیغات هدفمند، هدف‌گذاری خرد رأی‌دهندگان صحبت می‌کنید، بسیاری از این موارد تحت ایده تبلیغات محاسباتی قرار می‌گیرد. سوالاتی در این باره در جریان انتخابات ترامپ در سال 2016 به شدت مطرح شد، زمانی که آن انتخابات به عنوان چیزی تحت تاثیر بازیگران خارجی تلقی شد.
آقای کدالی می‌گوید استفاده از داده‌ها و فناوری در مبارزات انتخاباتی باید به همان شیوه‌ای تنظیم شود که اکنون هزینه‌ها و هزینه‌های تبلیغاتی برای منصفانه کردن انتخابات است.
او هشدار می دهد: “اگر شما یک یا چند حزب یا گروه سیاسی دارید که به این بازی های فناوری دسترسی دارند، ممکن است انتخابات آزاد باشد، اما دیگر منصفانه به نظر نخواهند رسید.”
