چگونه Smalltown Boy Bronski Beat به سرود نهایی LGBTQ+ تبدیل شد

چهل سال پس از انتشار، سرود عجیب Bronski Beat Smalltown Boy نسل جدیدی از طرفداران را با پیام روح‌انگیز و در عین حال امیدوارکننده‌اش پیدا کرد.

وقتی ماه غرور در ژوئن هر سال آغاز می شود، سرودهای همجنس گرایان با روکش طلا در راهپیمایی ها، مهمانی ها و حتی به منصه ظهور می رسند. لیست های پخش کافی شاپ. برخی از آنها شاد و نمایشی هستند – لیدی گاگا به این ترتیب متولد شد، دیانا راس من می آیم بیرون، سیلوستر تو را به من می دهی (واقعی توانا) – در حالی که برخی دیگر تند و دلهره آورتر هستند. Smalltown Boy از Bronski Beat که در حال حاضر 40 سال پس از انتشار اولین بار در TikTok در حال تجربه یک رنسانس بزرگ است، قطعاً در اردوگاه دوم قرار دارد. نیل پرینس، دی جی که در سالن های LGBTQ+ در لندن و فراتر از آن می نوازد، می گوید: «Smalltown Boy آهنگی است که هر دگربابی می تواند با آن ارتباط برقرار کند. این موسیقی پاپ نیز به طرز درخشانی ساخته شده است.

نوشته شده توسط سه عضو موسس گروه سینت پاپ بریتانیایی، خواننده جیمی سامرویل و نوازندگان کیبورد استیو برونسکی و لری اشتاین‌باچک، پسر شهر کوچک داستانی دلخراش و در عین حال امیدوارکننده را روایت می‌کنند که در نسل‌های بعدی افراد LGBTQ+ طنین‌انداز شده است. قهرمان این آهنگ که مردی همجنس گرا است که در شهر کوچک خود احساس تنهایی و آزار و اذیت می کند، در جستجوی پذیرش و مهمانی به شهر می رود. سامرویل در فالستوی عجیب و تیزش می خواند: «مادر هرگز نمی فهمد که چرا مجبور به ترک شدی/ اما پاسخ هایی که می جویی هرگز در خانه پیدا نمی شوند. همانطور که گروه کر وارد می شود، مانند نصیحت برادرانه به نظر می رسد: “دور، بپیچ، بدو، بچرخ، بدو.”

هنگامی که به عنوان اولین تک آهنگ Bronski Beat در می 1984 منتشر شد، Smalltown Boy به موفقیت بزرگی در بریتانیا تبدیل شد و به رتبه سوم رسید. همچنین در استرالیا، کانادا، فرانسه، ایتالیا و آلمان غربی (همانطور که در آن زمان شناخته می شد) به رتبه 10 برتر رسید، در حالی که به رتبه بسیار ستودنی 48 در بیلبورد 100 رسید. صدای ریف مصنوعی، باس تند و آوازهای پر احساس آن کاهش نمی‌یابد، و او را برای کارگردانان موسیقی که در سینما و تلویزیون کار می‌کنند، جذاب می‌کند. امسال، Smalltown Boy در درام معروف نتفلیکس بازی کرد بچه گوزن شمالی و یک تریلر لزبین با بازی کریستن استوارت عشق خونریزی میکنه. در اپیزودهای پنج آخر هم استفاده شد رضایت، این یک گناه استالیت، طلای سفید و نارکوس: مکزیک.

اما اکنون، به لطف روند TikTok بر اساس جذابیت نوستالژیک آن، که به درستی به نام #80sdancechallenge نامگذاری شده است، Smalltown Boy در جدول بریتانیا در رتبه 51 بازگشته است. برای جشن گرفتن چهلمین سالگرد خود، Bronski Beat London Records نیز بعداً یک نسخه دیجیتالی مجدد برای آن تولید کرده است. در این ماه، آهنگ اصلی 1984 را با یک “بازسازی” درخشان و آهسته توسط تهیه کننده دی جی ABSOLUTE جفت کرد.

موزیسین لندنی، با نام واقعی آنت مک‌گینلی، اعتراف می‌کند که گذاشتن مهر خود بر این کلاسیک جاودانه «نوعی وحشتناک» بوده است. او می‌گوید: «من می‌خواستم ذات اصلی را حفظ کنم، زیرا بسیار قدرتمند و نمادین است، اما فقط انرژی و عناصری را اضافه کنم که آن را به نسل جدید سوق دهد. او همچنین معتقد است که Smalltown Boy به‌طور باورنکردنی قانع‌کننده باقی می‌ماند، زیرا هر جزء به تنهایی «قدرتمند» است. او می‌گوید: «من فقط می‌توانم فقط قسمت مصنوعی، فقط آواز یا فقط باس را دوباره انجام دهم – همه آنها بسیار جذاب هستند. نیل پرینس موافق است و Smalltown Boy را “بهترین سینت پاپ” دوران خود می نامد.

اگرچه Smalltown Boy به عنوان بزرگترین سرود همجنسگرایان در تمام دوران توسط انتشاراتی از جمله شناخته شده است. تابلو تبلیغاتی و رولینگ استون، محبوبیت فعلی او در TikTok واقعاً به دلیل عالی بودن او نیست. در عوض، Bronski Beat به موسیقی متن یک روند رقص تبدیل شد که در آن ژنرال Z و هزاره ها والدین خود را به چالش می کشند تا بهترین حرکات رقص خود را به سبک دهه 1980 نشان دهند. نمی‌توان دقیقاً مشخص کرد که چرا Smalltown Boy به آهنگ اصلی این ترند تبدیل شد که در اوایل ماه می شروع به کار کرد، اما ABSOLUTE پیشنهاد می‌کند که سنت‌های آنالوگ قدیمی Bronski Beat به آن برتری دهند. او می‌گوید: «بسیاری از تولیدکنندگان هنوز هم به دلیل غنای آنالوگ مصنوعی، امروزه از آنها استفاده می‌کنند – من عاشق استفاده از آنها در موسیقی‌ام هستم.

برخی ممکن است استدلال کنند که این روند TikTok – که اغلب والدین میانسال را در آشپزخانه های خانوادگی یا اتاق نشیمن نشان می دهد – به طور ناخواسته آهنگ پاپ همجنس گرایان را در مورد فرار از این زندگی سفید می کند. اما باید توجه داشت که سامرویل برکت خود را به آن داد. U پست این خواننده که در 25 می، چهلمین سالگرد اولین انتشار Smalltown Boy به اشتراک گذاشته شد، گفت این چالش “من را به لبخند وا داشت و قلبم را گرم کرد.” او ادامه داد: “جهان دیوانه شده است – خیلی وحشتناک است.” اما اینجا در TikTok، همه این افراد هستند که لحظاتی را برای تفریح ​​می‌گذرانند، و همه این افراد مسن‌تر خاطرات را زنده می‌کنند و در چیزی که نشاط‌بخش است شرکت می‌کنند.»

در همان نشریه، سامرویل با شیوایی در مورد منشأ آهنگ و ادامه ارتباط آن به عنوان سرود حقوق LGBTQ+ صحبت کرد. “[We were] سه مرد همجنسگرای جوان: بیرون، مغرور، در چهره، و ما یک پیام داشتیم، – او به یاد می آورد. – این پیام با گذشت 40 سال هنوز هم طنین انداز است [because] به نظر می رسد ما در حال پسرفت هستیم. [In] در بسیاری از جاها حقوق در حال تضعیف است و خیزش واقعی همجنس‌گرا هراسی، پرخاشگری و تبعیض علیه هر کسی که اساساً می‌خواهد خودش باشد و کسی را که انتخاب می‌کند دوست داشته باشد، وجود دارد.

موسیقی توسط ایان وید، نویسنده 1984: سالی که پاپ عجیب شد، می گوید که از همان ابتدا مشخص بود که Smalltown Boy یک آهنگ پاپ “مهم” و همچنین “عالی” بود. او این ویدیوی قدرتمند همراه را که نشان می‌دهد سامرویل پسر دیگری را در یک استخر محلی تحسین می‌کند و سپس همان پسر و دوستانش را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد، به انتقال معنی آهنگ کمک کرد. وید که به ویژه تحت تأثیر «تعاملات واقع گرایانه» بین سامرویل و بازیگرانی که نقش پدر و مادرش را بازی می کنند، می گوید: «این بسیار واقعی و کاملاً بی تزئین بود. او خاطرنشان می‌کند: «اشک‌ها و ناراحتی‌های مادرش را می‌بینید، اما همچنین دشمنی ملایم پدرش را می‌بینید که به جیمی پول می‌دهد اما با او دست نمی‌دهد». سامرویل در مصاحبه ای در سال 2015 گفت که این ویدیو به عنوان یک مستند اجتماعی کوچک در نظر گرفته شده بود که در آن زمان ایده ای «پیشگامانه» بود.

این خواننده همچنین پیشنهاد کرد که Smalltown Boy همچنان به طنین‌اندازی خود ادامه دهد زیرا این یک “فریاد واقعی” برای پذیرش و درک بود. او به وبلاگ لایف استایل گفت: «کل داستان پشت این آهنگ این است که خواستار تغییر در سیاست و جامعه است مادام سوها در سال 2015. برای سامرویل، برونسکی بیت محصول یک صحنه زیرزمینی سیاسی بود که از صحنه تجاری رو به رشد همجنسگرایان و لزبین ها در لندن در سال 1982 جدا شد. پس از اینکه سامرویل آهنگی به نام فریاد زدن را برای مستندی مهم درباره جنبش ضبط کرد، در سال 1983. آقای. جوانی متقلب انتقام نوجوانان منحرف است، برونسکی و اشتاین باچک از او خواستند تا با آنها موسیقی بسازد. هر سه پسر سابق «شهر کوچک» بودند: سامرویل و برونسکی از گلاسکو در اسکاتلند به لندن نقل مکان کرده بودند، در حالی که اشتاین باچک از ساوتند-آن-سی در سواحل جنوبی انگلستان آمده بود.

Bronski Beat پس از اولین حضورشان در سپتامبر 1983 در جشنواره Pink، یک جشنواره هنرهای همجنسگرایان و همجنسگرایان که در محل برگزاری LGBTQ+ Heaven در لندن برگزار شد، خیلی زود مورد توجه قرار گرفت. ما پنج برنامه اجرا کردیم و سپس یک قرارداد ضبط کردیم – سپس Smalltown Boy را منتشر کردیم. سامرویل به خانم سوهو گفت: این خیلی سریع اتفاق افتاد. با افزایش محبوبیت آنها، این گروه برنامه سیاسی خود را دوچندان کرد. دومین تک آهنگ آنها، “Why” یک سرود رقص مهیج در مورد غلبه بر تعصب همجنسگرا هراسی بود — “من را یک بیماری صدا کن، مرا گناه کن، هرگز احساس گناه نکن، هرگز تسلیم نشو”، سامرویل با آهنگ های پانچ هی-NRG می خواند. اولین آلبوم این سه نفر که در اکتبر 1984، یک ماه پس از چرا منتشر شد، به طور قابل توجهی با عنوان The Age of Consent نامگذاری شد. بسیاری از کشورهای اروپایی تاکنون سن رضایت برای MSM (مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند) را به 16 سال کاهش داده اند، اما بریتانیا پنج سال بیشتر از دگرجنسگرایان در سن 21 سالگی باقی ماند.

متأسفانه، The Age of Consent تنها آلبوم ساخته شده توسط گروه سه گانه Bronski Beat باقی می ماند. سامرویل در سال 1985 گروه را ترک کرد و ابتدا به عنوان عضوی از The Communards، گروهی که او با موسیقیدان آموزش دیده کلاسیک، ریچارد کولز تشکیل داد، و بعداً به عنوان یک هنرمند انفرادی، به موفقیت خود ادامه داد. در سال 1986 منتشر شد، کاور خیره کننده کموناردها از دیسکو کلاسیک تلما هیوستون، مرا به این ترتیب رها نکن، در صدر جدول تک آهنگ های بریتانیا قرار گرفت و به رتبه 40 در بیلبورد Hot 100 رسید. پس از جدایی سامرویل، برونسکی و اشتاین باچک خواننده جدیدی را به خدمت گرفتند. ، که اقامت اولیه او در گروه تا سال 1987 به طول انجامید. دو سال بعد، گروه جدید برونسکی بیت با ارتتا کیث، خواننده و بازیگر معروف خون آشام، برای آهنگ کمپی کلاب Cha Cha Heels، که به شماره 32 در بریتانیا رسید، همکاری کردند.

حتی متأسفانه تر، سامرویل اکنون تنها بنیانگذار بازمانده برونسکی بیت است. اشتاین باچک در سال 2016 پس از مبارزه با سرطان درگذشت و برونسکی در سال 2021 بر اثر استنشاق دود در آتش سوزی در آپارتمان خود در لندن درگذشت. با این حال، شکی نیست که این آهنگ بسیار ماندگار میراث موسیقی آنها را تثبیت می کند. “خیلی زیاد [people] شخصاً به من گفت که چگونه زندگی آنها را تحت تأثیر قرار داده یا تغییر داده است.” – برونسکی گی تایمز گفت در سال 2018. Smalltown Boy نیز توسط نسل جدیدی از نوازندگان LGBTQ+ پذیرفته شده است: خواننده کانتری، Orville Peck، در سال 2020 به آنها صدای نشویل درخشانی داد. یک سال بعد، Kele Okereke خواننده Block Party یک جلد گیتار غم انگیز منتشر کرد.

پرینس معتقد است که Smalltown Boy همیشه برای شنوندگان LGBTQ+ جذاب خواهد بود، به ویژه به این دلیل که «با امکان نقل مکان به یک شهر بزرگ که در آن شما را انتخاب نمی کنند و می توانید آشکارا همجنس گرا یا حداقل کمی بازتر باشید، سروکار دارد. همجنس‌گرا.” وید موافق است، و می‌گوید که پیام اصلی آهنگ “واقعا پیر نشده است.” اگرچه ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که “متحدان و درک بیشتری” از زندگی افراد دگرباش دارد، وید تاکید می‌کند که “هنوز بچه‌هایی هستند که اینطور نیستند.” به همین دلیل، هر بار که می شنویم سامرویل آواز «فرار، برگرد، فرار کن، دور بزن، فرار کن»، غیرممکن است که احساساتی نشویم.

1984: The Year Music Got Weird توسط ایان وید، منتشر شده در 18 ژوئیه.