در جای دیگر، دیگران چشمان خود را می چرخانند.
موضوع راکی در کنزینگتون بیضی زمانی که انگلیس هفته گذشته به مصاف ایالات متحده رفت، پخش شد، اما این یک داستان ضعیف نبود.
هند که قبلاً یک نیروی مسلط در بازی جهانی بود، به عنوان تنها تیمی که از قبل می دانست مرحله نیمه نهایی خود کجا برگزار می شود، پیشرفت کرد.
مهم نبود، انگلیس، مانند گویان، در لردز کاملاً شکست می خورد، اما جلوگیری از چنین سناریویی دوباره یکی از تغییرات جزئی است که می تواند جام جهانی T20 را بهبود بخشد.
تثبیت قرعه‌کشی‌ها به گونه‌ای که هند با پاکستان و انگلیس با استرالیا روبرو شوند، ممکن است خزانه را تقویت کند اما محصول را ارزان‌تر کند.
اگر مستقیماً از مرحله اول به مرحله یک چهارم نهایی می رفت و فقط به کارائیب می رفت، یک هفته از این مسابقات حذف می شد. دو مرحله گروهی هرگز لازم نیست.
شورای بین‌المللی کریکت نیز جاش هزلوود را برای تشکر دارد، زیرا اگر استرالیا از واکنش به سخنان عجولانه او مبنی بر دستکاری در نتیجه خود مقابل اسکاتلند ناراحت نمی‌شد، ممکن بود یک موقعیت مسخره در زمین مسابقه وجود داشته باشد.
اما در مجموع این بهترین جام جهانی مردانه، دو جام T20 و یکی 50 اور بود که در 21 ماه گذشته برگزار شده است.
بزرگترین موفقیت آن این بود که اولین تیمی بود که واقعاً جهانی شد – با گسترش به 20 تیم.
شاید مرحله گروهی یک طرفه بود، اما حضور اوگاندا، پاپوآ گینه نو، آمریکا، نپال و سایر کشورهای کوچکتر طراوت و هیجان را به ارمغان آورد.
امتیاز 39 اوگاندا یا برد 17 بر انگلیس مقابل عمان منفی بود، اما با پیروزی برجسته ایالات متحده در برابر پاکستان، پاپوآ گینه نو که نزدیک بود هند وست میزبان را شکست دهد و براندون مک مولن برای اسکاتلند عملکرد فوق العاده ای داشت.
این لحظات و همچنین فینال برای این تورنمنت به یادگار خواهد ماند.
به هر حال، این نام هند است که در چراغ ها ظاهر می شود.