صدراعظم جدید بریتانیا کیست؟

«جدی» و «مصمم» کلماتی هستند که اغلب برای توصیف ریچل ریوز، اقتصاددان سابق بانک مرکزی انگلستان که اولین صدراعظم زن بریتانیا شد، استفاده می‌شود.

اما همکاران و دوستان او با خنده‌ای بلند و عشق عمیق به آهنگ‌های بیانسه پیشنهاد کرده‌اند که شخصیت عمومی او جنبه انسانی او را نشان نمی‌دهد.

در برتری او در مجلس عوام در سال 2010، او قول داد برای “شغل، رشد و شکوفایی” مبارزه کند – که همگی ستون اصلی برنامه های اقتصادی حزب کارگر هنگام ورود به دولت را تشکیل می دهند.

پس ریچل ریوز کیست و چگونه می تواند مشکلات آینده را حل کند؟

ریوز در سال 1979 در جنوب شرقی لندن متولد شد، درست چند ماه قبل از اینکه مارگارت تاچر در دوره ای از تغییرات اجتماعی و اقتصادی بزرگ به نخست وزیری برسد.

پدر و مادرش هر دو معلم بودند و او را به عنوان یک کودک ماجراجو توصیف کردند که هنگام قدم زدن در نزدیکی ساحل به لبه مسیر می رفت.

او قبلا به بی بی سی گفته بود مادرش که پشت میز آشپزخانه نشسته بود، صورت حساب بانکی‌اش را روی رسیدهایش علامت زده بود: “ما فقیر نبودیم، اما پول خرج هم نداشتیم.”

پدر و مادرش زمانی که او در مدرسه ابتدایی بود از هم جدا شدند و او و خواهرش الی، که همچنین نماینده حزب کارگر بود، به خانه‌های مختلف فرستاده شدند.

در طول تعطیلات مدرسه، خواهران وقت خود را با پدربزرگ و مادربزرگ خود در کترینگ، نورث همپتون شایر سپری کردند.

آنها را به اطراف خانه های اقوام بردند که هر کدام 20-50 پنی می دادند. در پایان هفته، آنها را به یک اسباب بازی فروشی محلی بردند تا چیزهای خوبی را انتخاب کنند. در حالی که الی تمام پول خود را خرج می کرد، ریچل جوان به خود اجازه داد که یک غذای کوچکتر را به خود اختصاص دهد و بیشتر پول خود را پس انداز کرد.

دهه‌ها بعد، صدراعظم ریوز می‌گوید که این سکوت او را تعریف می‌کند، که عمدتاً از «احتیاط» گوردون براون در آستانه پیروزی حزب کارگر در انتخابات 1997 الگوبرداری شده است.

ریوز از سنین پایین شطرنج بازی می کرد و پدرش حرکات کلیدی را به او آموخت. زمانی که در دبیرستان بود، قهرمان ملی شد و به گفته الی، پسرانی را که فکر می‌کردند در یک بازی آسان قرار دارند به آرامی کتک می‌زد.

او که یک نوازنده مشتاق فلوت بود، GCSE موسیقی خود را یک سال زودتر در مدرسه جامع Cator Park در بکنهام گذراند و چهار سطح A را کسب کرد.

او با مشاهده مقیاس بریدگی ها در مدرسه اش، جایی که کتابخانه به یک کلاس درس تبدیل شده است و فرم ششم از “دو کلبه پیش ساخته در زمین بازی” تشکیل شده است، گفت که به دلیل تجربه خودش از خدمات عمومی سیاسی شده است. ریوز در 17 سالگی به حزب کارگر پیوست.

او در دانشگاه آکسفورد در رشته های فلسفه، سیاست و اقتصاد تحصیل کرد. به عنوان یک دانش آموز، ریوز از دیگران در مقابل دیسکوهای دانشجویی میزبانی می کرد و آهنگ های Destiny's Child را پخش می کرد و در اتاقش لباس می پوشید.

سن: 45

محل تولد: لویشم، جنوب شرقی لندن

تحصیلات: دانشکده اقتصاد نیو کالج، آکسفورد و لندن

خانواده: ازدواج با نیکلاس جوسی، کارمند ارشد دولتی و سخنران سابق گوردون براون زمانی که صدراعظم بود. آنها دو بچه دارند. خواهر او الی ریوز نماینده حزب کارگر است.

معاون منطقه: لیدز وست و پودسی

پس از فارغ التحصیلی، او به عنوان یک اقتصاددان در بانک انگلستان مشغول به کار شد.

او در بخشی از بانک مرکزی ژاپن کار می کرد و به تلاش های این کشور برای خروج از رکود در دهه 1990 نگاه می کرد.

در طی یک سفر کاری به سفارت بریتانیا در واشنگتن، او با همسر آینده اش، نیکلاس جوسی، که به عنوان منتقد فیلم برای روزنامه ها و نویسنده سخنرانی برای گوردون براون، صدراعظم وقت کار می کرد، ملاقات کرد.

با این حال، مسیر پارلمان برای ریوز نامشخص بود. دو کمپین ناموفق برای کرسی سابق بروملی و چیسلهرست، که معمولاً برای محافظه‌کاران امن بود، انجام شد.

قبل از اینکه در سال 2010 نماینده مجلس لیدز وست شود، به لیدز نقل مکان کرد و برای بانک هالیفاکس اسکاتلند کار کرد.

او با ورود به مجلس به سرعت از نردبان رسمی بالا رفت.

به او تعدادی نقش سایه کلیدی داده شد و به گفته مفسر سیاسی ریچل سیلوستر، “از ابتدا به عنوان فردی برای تبلیغ دیده می شد”.

یکی از همکارانش گفت که او “از طریق تماس ها و جلسات توجیهی جویده می شود”، قبل از اینکه اضافه کند: “من هرگز، هرگز، هرگز او را ناآماده ندیده ام.”

در دسامبر گذشته، ریوز در مراسم تشییع جنازه آلیستر دارلینگ، صدراعظم سابق که در آغاز کار خود معلم بود، سخنرانی کرد. او با محبت از لازانیا و شراب قرمز با او و همسرش صحبت کرد، و از توصیه های او که در طول یک بحران بزرگ، زمانی که خانواده و کشور برای گذراندن زندگی خود با مشکل مواجه بودند، مهمترین آنها بود.

در حالی که یکی از دوستانش می گفت که او از نظر سیاسی “مثل میخ سخت” است، دوران او در وست مینستر بدون بحث نبود.

او متهم شد “نفاق مطلق” در گذشته برای اینکه در حین کار در دفترش فقط به دانشجویان کمک هزینه به جای حقوق کامل ارائه می داد.

در دوران جرمی کوربین، او مدتی را در پشتوانه مجلس عوام گذراند زیرا احساس می کرد قادر به حمایت از سیاست های او نیست. سایر اعضای حزب او را “توری قرمز” خطاب کردند و در مصاحبه ای با نیک رابینسون از بی بی سی این دوره را “بسیار ناخوشایند” توصیف کردند.

سردبیر سابق برنامه Newsnight بی بی سی نیز آنجا بود مجبور به عذرخواهی کتبی از ریوز شد پس از اینکه او را در شبکه های اجتماعی به عنوان یک پیام خصوصی “خروپف خسته کننده” خطاب کرد.

در حالی که او گفت این حادثه “عمیقاً تحقیرآمیز” بود، تمرکز اصلی او در دوران صدراعظم در سایه این بود که حزب کارگر را به عنوان یک دست قدرتمند اقتصادی نشان دهد و او در نقش جدید خود به این کار ادامه خواهد داد.

با این حال، خود ریوز گفت که حزب وارث بدترین وضعیت اقتصادی از زمان جنگ جهانی دوم خواهد بود.

او قول داد که همان قوانین مالی مورد استفاده محافظه کاران را اتخاذ کند: دولت دیگر نباید برای مخارج روزانه پول نقد قرض کند و نشان دهد که بدهی ملی را ظرف پنج سال کاهش می دهد.

پیش از انتخابات عمومی، این حزب برنامه‌هایی را برای صندوق رفاه ملی تنظیم کرده است که در آن دولت کارگر ۷ میلیارد پوند برای تشویق سرمایه‌گذاری خصوصی در بخش‌های سبز جمع‌آوری می‌کند که به نوبه خود بهره‌وری و اقتصاد را تقویت می‌کند.

برای ریوز و کارکنانش، این بخشی از یک فشار بزرگ برای مشارکت تجاری در به اصطلاح توهین آمیز “سالمون دودی و تخم مرغ درشت” در جلسات صبحانه با رهبران ارشد تجاری است.

در پایان آن جلسات، اگر شیرینی‌های خوشمزه‌ای باقی مانده باشد، ریوز اذعان می‌کند که تیم او از میزبان‌ها اجازه می‌خواهد تا باقیمانده‌ها را به همکارانشان در دفتر برگردانند.

اکنون که او به قدرت رسیده است و چالش های پیش رو کاملاً آشکار شده است، عملی کردن ارزش های بدون اتلاف او ممکن است دشوارتر شود.