گتی ایماژاز دهه 1980، دکتر روث وستهایمر، درمانگر جنسی تلویزیونی، صریح و مثبت اندیشی جنسی، عصر جدیدی را برای ایالات متحده آغاز کرده است و او را به یک نماد فرهنگی تبدیل کرده است.
دکتر روث، یک درمانگر جنسی تلویزیونی، چیزی بیش از یک سلبریتی بود. اگر او در 12 جولای در سن 96 سالگی درگذشتدرگذشت او را a نماد فرهنگی به دلیل خوب حتی افرادی که فقط یک ایده مبهم دارند یا هیچ ایده ای ندارند که روت وستهایمر چه کسی بوده است، اکنون در دنیای اجتماعی زندگی می کنند که او به ایجاد آن کمک کرده است. سریال درام نتفلیکس تربیت جنسی نمی تواند بدون آن وجود داشته باشد. شاید «زوج‌درمانی» شوتایم – یا حتی همه آگهی‌های درمان اختلال نعوظ که امروزه در تلویزیون آمریکا بسیار رایج است، نخواهد بود.
با شروع در سال 1980، برنامه های رادیویی و تلویزیونی محبوب دکتر روث، که توصیه های صریح، طنزآمیز و مفصلی درباره رابطه جنسی ارائه می کرد، این ایده را ترویج می کرد که رابطه جنسی جنبه سالم زندگی است و گفتگوها در مورد رابطه جنسی باید باز باشد. او درست در لحظه‌ی فرهنگی مناسب به زمین آمد، و شخصیت مادربزرگ و مفیدی بود که پیام را عملی کرد. گشاده رویی او نقطه عطفی در پذیرش چیزی بود که اکنون مثبت گرایی جنسی نامیده می شود.
از یک برنامه رادیویی 15 دقیقه ای به نام صحبت جنسی گرفته تا یک سریال تلویزیونی طولانی از جمله سکس خوب! او همراه با دکتر روث وستهایمر، در مورد همه چیز، از از دست دادن باکرگی گرفته تا رسیدن به ارگاسم و افراط در خیال پردازی، توصیه های تند و تیز ارائه می کرد، در حالی که هیچ کس دیگری این کار را نمی کرد. او گفت: “اگر می خواهید باور کنید که کل تیم فوتبال با شما در رختخواب است، خوب است.” گفت در سال 1985 برای کشوری با حس فرهنگی ریشه‌دار پیوریتانیسم، او نفس تازه‌ای بود. او اعتبار لازم را برای حمایت از توصیه های خود داشت، زیرا در برنامه ریزی والدین کار کرده بود، دکترا در آموزش و پرورش گرفت و کار فارغ التحصیلی در زمینه جنسیت انسانی انجام داد. اما تماشاگران از آن خبر نداشتند و زیاد اهمیت نمی دادند. شخصیت حبابی و رویکرد زمینی او از او ستاره ای بعید ساخت.
با صراحت معمولی، اغلب از او نقل می‌کنند که اگر قد بلند و سکسی می‌بود، حرفه‌اش موفق نمی‌شد. این نوع مادربزرگ اطمینان بخش بودن، کلید پذیرش جهانی او بود. هنگامی که او حرفه تلویزیونی خود را شروع کرد، او در حال حاضر میانسال بود، زنی به اندازه یک پینت (همه 4 فوت 7 اینچ، 140 سانتی متر) با صدایی جیک. او گفت: «من زن جوانی نبودم که با دامن کوتاه و دکلره در تلویزیون بنشینم. گفت. “من قبلاً 50 ساله بودم. لهجه دارم.”
به عنوان یک کودک یهودی در طول جنگ جهانی دوم، او برای فرار از سرنوشت پدر و مادرش که در هولوکاست جان خود را از دست دادند، از آلمان به سوئیس فرستاده شد. اما شخصیت او بی‌وقفه شاد بود. او اغلب خاطر نشان «تلمود می‌گوید که درسی که با طنز آموزش داده شود، درس باقی می‌ماند». این شوخ طبعی او را مهمان مکرر برنامه های گفتگوی آخر شب از دوران جانی کارسون تا دوران جیمی کیمل کرد و حضور فرهنگی او را تقویت کرد. صدا و تصویر او به‌عنوان یک درمانگر جنسی کوچک به راحتی قابل کاریکاتور بود، اما مخاطبان بیشتر به او می‌خندیدند، نه به او.
در پشت این شخصیت شوخ، میراث فرهنگی مهمی وجود دارد که بخشی از تداوم تاریخ ایالات متحده است. دهه 1960 تماماً در مورد آزادی جنسی بود که بین نسل‌های قدیمی و جوان‌تر تقسیم می‌کرد. دهه 1970 شروع به بیرون آوردن پورن از سایه کرد. در دوران واترگیت، زمانی که باب وودوارد و کارل برنشتاین، نام گلوی عمیق هنوز یک شوخی بد بود. به اصطلاح منبع ناشناس او، اما اشاره به یک فیلم پورنو با این عنوان نیز نشانه محبوبیت فیلم بود. با تکیه بر تغییرات آن دهه های گذشته، در دهه 80، دکتر روث، رابطه جنسی را کاملاً آفتابی جلوه داد و مشکلات جنسی را فقط موضوعی برای بحث و راه حل قرار داد. این نگرش برای نسلی که از نظر جنسی آزاد شده بودند منطقی بود و همچنین پادزهری برای محافظه کاری فرهنگی بود که در طول سال های ریگان شکل گرفت. اگرچه او بخشی از تصویر او در فرهنگ پاپ نیست، اما او همیشه حامی پیشگیری از بارداری و سلامت باروری زنان و مدافع رابطه جنسی ایمن، به ویژه در دوران اوج اپیدمی ایدز بوده است. یکی از ده ها کتاب او در سال 1992، راهنمای دکتر روث برای سکس ایمن بود که به اندازه کتاب سکس برای آدمک ها در سال 1995 جذاب نیست، بنابراین می توانید ببینید که چرا جنبه جدی او اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد.
در سال 2019، در حالی که یک فیلم مستند Hulu درباره زندگی خود را تبلیغ می کرد، او همچنان با شور و اشتیاق توصیه های هوشمندانه ارائه می کرد، این بار به هزاره هایی که از مشغله زیاد یا استرس برای داشتن رابطه جنسی شکایت داشتند. “احمق نباش. مطمئن شوید که برای رابطه جنسی وقت دارید.” USA Today. “اینجا یک فعالیت بسیار لذت بخش و رایگان است.” هیچ کس هرگز آن را بهتر یا با تأثیر ماندگارتر نگفته است.