چگونه برنامه های تلویزیونی در نهایت رابطه همجنس گرایان را رفع می کنند

سریال دوستیابی فوق العاده سالم ژاپنی در نتفلیکس مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود کرده است. این بخشی از موجی از نمایش های واقعیت است که تفاوت های ظریف و تفاوت های روابط همجنس را به نمایش می گذارد.

این مفهومی است که قبلاً بارها دیده‌ایم: گروهی از غریبه‌ها وارد خانه‌ای می‌شوند و در حالی که دوربین‌ها تک تک حرکت‌های آنها را ثبت می‌کنند، به دنبال یک ارتباط عاشقانه می‌گردند. اما از نظر مفهومی، سریال دوست پسر نتفلیکس یک میلیون مایل دورتر است جزیره عشق ویلایی که در آن مجردها با شکم های تراشیده به دنبال عشق (و شهرت اینستاگرامی) هستند.

سریال نتفلیکس اولین نمایش دوستیابی همجنس گرایان ژاپنی است که لحظه ای برجسته برای نمایندگی LGBTQ+ است. فرض ساده است: در تاتیاما، یک شهر ساحلی آرام در ژاپن، یک خانه ساحلی ساحلی به نام «اتاق سبز» به خانه گروهی متشکل از 9 جوان با پیشینه‌های متنوع، از طراحان گرفته تا هنرمندان، مدل‌ها، دانشجویان و سرآشپزها تبدیل می‌شود. همانطور که داستان های آنها آشکار می شود، گروهی از مفسران – از جمله بازیگر ژاپنی مگومی، ستاره پاپ تلما آئویاما و کمدین یوشیمی توکوی – با طنز هر لحظه، اشتباه و درام خرد را تحلیل می کنند.

کلماتی مانند «پیشگامانه» در نقد تلویزیونی بیش از حد استفاده می شود، اما به نظر می رسد که «پسر» واقعاً شایسته آن است. از زمانی که اولین قسمت ها در نتفلیکس در 9 جولای پخش شد، این سریال بازخوردهای مثبتی دریافت کرد مورد بررسی قرار گرفت و بینندگان در سراسر جهان در رسانه های اجتماعی بسیار مورد بحث قرار گرفته اند – عمدتاً به دلیل چگونگی ناهمسان به نظر می‌رسد نمایش‌های دوست‌یابی سازنده‌تر و پر درگیری که به دیدن آن عادت کرده‌ایم. در اتاق سبز، عاشقانه‌ها بر اساس یک نگاه پلک زدنی، یک پیک نیک عاشقانه در ساحل، یا نامه‌ای که زیر در اتاق خواب مانده است جعل می‌شوند. این نمایش بخشی از تغییر گسترده‌تری است که در آن موج جدیدی از برنامه‌های دوستیابی LGBTQ+ – مانند برنامه‌های بی‌بی‌سی تری I Kissed a Boy و I Kissed a Girl در بریتانیا – جنبه سالم‌تری از عشق واقعی را به بینندگان نشان می‌دهند.

اسکات برایان منتقد و نویسنده تلویزیون، مجری بی بی سی 5 لایو شما باید تماشا کنید پادکست، موفقیت «دوست پسر» را به این واقعیت نسبت می دهد که در تقاطع گرایش های تلویزیونی گسترده تر قرار دارد. اولاً، برنامه‌های تلویزیونی غیرانگلیسی به آرامی پس از درام کره‌ای دیستوپیایی در پلتفرم‌های استریم محبوب‌تر می‌شوند. بازی ماهی مرکب تبدیل به نتفلیکس شد همیشه پربیننده ترین نمایش در سال 2021 برایان می گوید: “گاهی اوقات تماشای یک برنامه با زیرنویس به این معنی است که شما در واقع بسیار بیشتر در آن جذب می شوید.” “از آنجا که شما تلفن خود را اسکرول نمی کنید و به صفحه دیگری نگاه نمی کنید، در واقع باید نگاه کنید.”

سپس تولید نمایش وجود دارد، که در آن گروهی از مفسران حس انسجام روایی و شوخ طبعی را ایجاد می کنند: بسط فرمت ازدواج در نگاه اول در بریتانیا و استرالیا، که در آن «کارشناسان» به رویدادهای گروهی مانند شام نگاه می کنند. مهمانی. این واقعیت که شما افرادی را دارید که به جای قرار دادن آن در یک برنامه جداگانه، پاسخ فوری ارائه می دهند، عالی است. این امر باعث می‌شود که نمایش آسان‌تر دنبال شود و همچنین باعث می‌شود که فیلم خام شرکت‌کنندگان در مقایسه با آن‌ها ارگانیک‌تر و معتبرتر به نظر برسد. “

همچنین یک طبیعت متفکرانه تر و بی سر و صدا صمیمانه برای شرکت کنندگان و نمایش به عنوان یک کل وجود دارد که آن را متمایز می کند. دوست پسر به طور مشخص نگرش “بازگشت به اصول” دارد. این گروه وظیفه دارد تا کافی شاپ را با هم اداره کنند و نحوه خرج کردن سود برای پوشش بودجه خانوار را مدیریت کنند. همانطور که از عنوان پیداست، این سریال در مورد یافتن عشق عاشقانه است، اما در طول 10 قسمت، که دو قسمت در یک زمان در ماه جولای پخش شد، گروه دوستی عمیقی نیز برقرار کردند. برادری بین این مردان (و حتی سلیقه آنها) طرفداران را برانگیخت لباس مردانه) تقریباً به اندازه عاشقانه های غیرقابل پیش بینی آنها.

در سال 2023 بی بی سی سه پسر را بوسیدمکه توسط دنی مینوگ ارائه شد، اولین برنامه همجنس گرایان در بریتانیا شد. (این امر به دنبال داشت من دختر را بوسیدمبا بازی گروهی از زنان عجیب و غریب، در سال 2024) یکی از بازیگران فیلم I Kissed a Boy، دن هری، در ابتدا وقتی یک تهیه کننده بازیگر با او تماس گرفت مطمئن نبود. او می گوید: «خیلی مراقب بودم. «چون هیچ نقطه مرجعی برای آن وجود نداشت. هیچ برنامه همجنسگرایانه دیگری که بتوانم تصورش را بکنم وجود نداشت. اما در نهایت او را متقاعد کرد که شرکت کند. من متوجه شدم که این می تواند یک لحظه تلویزیونی نمادین باشد. من می خواستم بخشی از آن باشم.»

هنگام تماشای پسر، و همچنین I Kissed a Boy و I Kissed a Girl، می توانید متوجه شوید که ارتباط بین زوج ها چقدر مستقیم است. گفتگوهای مناسب بین شرکت کنندگان در مورد پیشینه و زندگی عاطفی آنها بسیار سریعتر از نمایش هایی مانند Love Island که در آن مکالمات طولانی بیشتر حول معاشقه های سطحی یا “تلقیح” می چرخد، مطرح می شود. ردها اغلب به شیوه‌ای سازنده‌تر ارائه می‌شوند، و به طور کلی این نمایش‌ها نسبت به نمایش‌های مستقیم مانند Love Island، Love Blind یا Married at First Sight به طور قابل‌توجهی مهربان‌تر و کمتر دستکاری نسبت به سوژه‌های خود دارند. هری توضیح می دهد: «تفاوت بسیار زیادی بین «جزیره عشق» و چیزی مانند «من یک پسر را بوسیدم» وجود دارد. “در I Kissed a Boy شما داستان‌ها و پیشینه‌های ما و تربیت و احساسات عمیق‌تر عاطفی ما را می‌بینید، در حالی که در Love Island تقریباً همه چیز در مورد اتفاقاتی است که در حباب ویلا رخ می‌دهد.”

اکثر نمایش های دوستیابی – به ویژه آنهایی که خود را “تجربی” می نامند – با عنصری از فانتزی معامله می کنند. اگرچه من یک پسر را بوسیدم و یک دختر را بوسیدم در “ماسریا” (مزرعه ایتالیایی) اتفاق می افتد، اما هری معتقد است که جذابیت این نمایش ها در واقع بر اساس عادی بودن آنها است. او می‌گوید: «مردم به تماشای یک گروه بسیار معمولی از مردم که در حال صحبت با همسرتان در نوشیدنی یا در یک چت گروهی هستند و برای اولین بار آن را روی صفحه نمایش می‌بینند، جذب می‌شوند. ما در مورد چیزهای حکایتی صحبت کردیم که اکثر همجنس گرایان می توانند با آنها ارتباط برقرار کنند.”

در مقایسه با تلویزیون‌های فیلم‌نامه‌ای، نمایش‌های واقعیت در مورد بازنمایی LGBTQ+ جلوتر بوده‌اند. در بریتانیا، برایان داولینگ در سال 2001 به عنوان یک مرد آشکارا همجنسگرا، به لطف رای قانع کننده، برنده برادر بزرگ شد. در سال 2004 او را دنبال کرد نادیا آلمادا، یک زن ترنس که برنده سری پنجم سریال برادر بزرگ بریتانیا شد در لحظه ای به همان اندازه لرزاننده برای افراد LGBTQ+. اما وقتی صحبت از قرار می شود، واقعیت شو عقب می ماند. در دهه 2000، من با تماشای نمایش هایی مانند Playing it Straight بزرگ شدم، نمایشی مضحک که در آن یک زن باید مردان همجنس گرا را شناسایی می کرد که تظاهر به رک بودن می کردند در حالی که به دنبال عشق یک مرد مستقیم واقعی بودند تا برنده جایزه نقدی شوند. برنامه دوستیابی Sky One در سال 2004، چیزی درباره میریام وجود دارد، این حس را به افراط های جدیدی رساند. در اینجا، هویت ترنس مدل 21 ساله مکزیکی، میریام ریورا، عمداً از مردانی که برای قرار گذاشتن با او رقابت می کردند، پنهان شد. (بعد از مرگ ریورا در سال 2019، ساخت سریال در مجموعه پادکست Wondery مورد بررسی قرار گرفت. واقعیت تلخ و مستند شبکه 4 میریام: مرگ یک ستاره واقعیت.)

اخیراً، افراد LGBTQ+ یا به طور کامل از قالب‌های دوستیابی موجود حذف شده‌اند یا به‌طور ناخوشایندی در اقلیت قرار گرفته‌اند. نسخه‌های بریتانیایی، آمریکایی و استرالیایی فیلم ازدواج در یک نگاه گهگاه با حضور زوج‌های همجنس آغاز شده است، اما این برنامه‌ها از فرصت برای کشف تفاوت‌های ظریف و تفاوت‌های روابط همجنس‌گرایان استفاده نکرده‌اند. در مقایسه، نمایش‌های دوستیابی انحصاری همجنس‌گرایان می‌توانند در برخی از راه‌هایی که روابط عجیب و غریب می‌توانند با چالش‌ها، هنجارها و انتظارات خود کار کنند، عمیق‌تر بپردازند.

برایان می‌گوید یک «اعتماد جدید» وجود دارد که این نمایش‌ها می‌توانند زندگی‌های LGBTQ+ را متفاوت، اما نه بدتر، به تصویر بکشند، و اینکه آنها تجربه عجیب و غریب را «کلیشه‌ای یا ساده‌سازی» نمی‌کنند. در I Kissed a Boy، شاهد بودیم که شرکت کنندگان در مورد همه چیز از بیرون آمدن گرفته تا آماده شدن برای سکس، تصویر بدن و دیدگاه های متفاوتشان در مورد فرهنگ همجنس گرایان صحبت می کردند. و در مجموعه تلویزیونی “دختری را بوسیدم” مخاطب همه چیز را از ناامنی های زنان آموخت با استفاده از کلمه “لزبین” به واژه نامه ای از اصطلاحات دوستیابی لزبین مانند “گلدن رتریور” و همیشه گریزان “گربه سیاه”. برایان این تغییر را تا حد زیادی به این دلیل می‌داند که خلاق‌های LGBTQ+ نقش‌های رهبری را پشت دوربین می‌گیرند، “بنابراین محصول کلی می‌تواند به ما نشان دهد که هیچ راهی برای عجیب و غریب بودن وجود ندارد.”

چگونه یک دوست پسر راه خود را پیدا می کند بسیار برخی از گروه با اشک از اتاق سبز به عنوان یک زوج خارج می شوند، در حالی که برخی دیگر بدون یافتن عشق اما با احساس بیشتر پذیرش خود و ایمان آن را ترک می کنند. دو قسمت آخر بر مهربانی تاکید دارد. “با خودت مهربان باش” آلن تاکاهاشی – می گوید شرکت کننده آن را به ناکای بدهیدکه خود را در دوراهی دردناکی با عشق دوباره و دوباره اش پیدا کرد، از ناکانیشی دوری کنید. “مهربانی واقعاً قدرت جادویی دارد.”

دوست پسر ثابت می‌کند که یک رویکرد نرم‌تر می‌تواند یک واقعیت نمایشی جذاب ایجاد کند، و این پیامی است که همه طرفداران قرار می‌توانند از آن بیاموزند. و وقتی صحبت از تلویزیون می شود که جنبه های بیشتری از زندگی LGBTQ+ را منعکس می کند، به نظر می رسد که این برنامه های همجنس گرایان تازه آغاز راه هستند. هری می‌گوید: «نمایش‌های واقعی اکنون به ما نشان می‌دهند که افراد دگرباش، افرادی کاملاً رشد یافته با افکار، احساسات و خواسته‌های متفاوت هستند. ما اینجا نیستیم که فقط جوک بسازیم یا حرف بزنیم. حالا ما شخصیت اصلی هستیم.”

Boyfriend در حال حاضر در نتفلیکس در حال پخش است