محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل پس از استعفای شیخ حسینه نخست وزیر سابق بنگلادش و فرار از کشور پس از هفته ها ناآرامی های خشونت آمیز، به عنوان رئیس دولت موقت بنگلادش انتخاب شد.
آقای یونس، یکی از منتقدان برجسته خانم حسینه، روز خروج خانم حسینه را “دومین روز از آزادی بنگلادش” نامید.
بنابراین، ما در مورد برنده 84 ساله نوبل چه می دانیم؟
بانکدار به فقرا
آقای یونس، یکی از 9 فرزند، در خانواده ای از تاجران مسلمان در شهر ساحلی چیتاگونگ بنگلادش به دنیا آمد. در 25 سالگی برای تحصیل با بورسیه فولبرایت به ایالات متحده رفت و در سال 1971 به بنگلادش بازگشت – همان سالی که این کشور در یک جنگ وحشیانه و خونین از پاکستان استقلال یافت.
در بازگشت، آقای یونس به عنوان رئیس دانشکده اقتصاد دانشگاه چیتاگونگ انتخاب شد و به زودی با شور و حرارت درگیر مبارزه با قحطی شد که در اواسط دهه 1970 بنگلادش را ویران کرد.
او در سال 2005 در یک سخنرانی در موسسه Commonwealth در لندن گفت: “من کار بر روی فقر را نه به عنوان یک سیاستمدار یا محقق شروع کردم.” «من درگیر شدم چون فقر در اطرافم بود.
نمی توانستم چشم از آن بردارم… می خواستم فورا کاری انجام دهم تا به اطرافیانم کمک کنم.
به این ترتیب بود که آقای یونس مفهومی به نام «وام دهی خرد» را مطرح کرد که در آن به افراد فقیرتر از آن که نمیتوانند از یک بانک سنتی وام بگیرند، وامهای بسیار ناچیزی داده میشود، که اغلب آنها را قادر میسازد تا خوداشتغالی شوند.
در سال 1983، آقای یونس بانک گرامین را تأسیس کرد که خود را “سازمان اعتبارات خرد پیشگام در جهان” معرفی کرد، که از آن زمان تاکنون بیش از نه میلیون مشتری جمع آوری کرده است.
او در سال 2002 در مصاحبه ای با بی بی سی، اعتبار خرد را «نیاز مردم» خواند.
او گفت: «هر چه می خواهید اسمش را بگذارید، باید آن ابزار مالی را به دست آورید زیرا کاملاً غیرمنصفانه است… انکار خدمات مالی به نیمی از جمعیت جهان».
طرح آقای یونس به قدری موفقیت آمیز بود که حتی گداها هم می توانستند از طریق طرح او پول قرض کنند.
به نقل از وب سایت جایزه نوبل، یونس و گرامین بانک در سال 2006 به دلیل کارشان “ایجاد توسعه اقتصادی و اجتماعی از پایین” جایزه صلح را دریافت کردند.
با این حال، برخی از تحلیلگران از مفهوم موسسات مالی خرد انتقاد کرده و می گویند که آنها نرخ های بهره گزافی را دریافت می کنند و از روش های اجباری وصول بدهی استفاده می کنند.
اتهامات و کمپین های بدنام کردن
خود آقای یونس طوفانی از خصومت و جنجال را در بنگلادش پشت سر گذاشته است، از جمله از جانب خانم حسینه، رهبری که اکنون قرار است جایگزین شود.
او پس از اعلام برنامه های خود در سال 2007 برای تشکیل حزب نیروی مدنی خود، خشم نخست وزیر سابق را برانگیخت.
خانم حسینه به طرز بدنامی آقای یونس را به “مکیدن خون فقرا” متهم کرد و در سال 2011 دولت او را از ریاست بانک گرامین برکنار کرد. در سال 2013، پس از امضای بیانیه ای مشترک در انتقاد از تعقیب همجنس گرایان در اوگاندا، با یک کمپین بدنامی تحت حمایت دولت مواجه شد که او را به غیراسلامی بودن و ترویج همجنس گرایی متهم می کرد.
آقای یونس همچنین با اتهاماتی مبنی بر دریافت پول بدون مجوز دولت و اخیراً ادعاهایی مبنی بر اختلاس از یکی از صندوق های کمک به کارگران شرکتش، با اتهاماتی روبرو شد.
وی در دی ماه سال جاری به دلیل تخلف از قوانین کار به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد که منکر آن شد و در خردادماه به همراه ۱۳ نفر دیگر به اختلاس متهم شدند. اگرچه او از آن زمان به قید وثیقه آزاد شده است، اما اکنون با بیش از 100 مورد نقض حقوق کار و اتهام رشوه مواجه است.
آقای یونس تمامی اتهامات را رد کرد و مدعی شد که حملات به او انگیزه سیاسی داشته است.
چنین جنجال هایی در میان بسیاری از حامیان آقای یونس که می گویند او هدف روابط تند خود با خانم حسینه قرار گرفته است، چندان مورد توجه آقای یونس قرار نگرفته است.
آصف محمود، یکی از رهبران کلیدی گروه دانشجویان علیه تبعیض (SAD) روز سه شنبه تصویری قابل توجه در فیس بوک منتشر کرد: یک کاشی قرمز با متن سفید، همان قالبی که آقای محمود برای ده ها بیانیه مربوط به اعتراضات و پیامدهای آن استفاده کرد. . .
فقط شامل پنج کلمه بود: “ما به دکتر یونس اعتماد داریم.”