هفت تصویر واضح از المپیک پاریس مانند آثار هنری هستند

با نزدیک شدن به پایان بازی های المپیک 2024 پاریس، بی بی سی در حال جمع آوری برخی از خیره کننده ترین عکس های گرفته شده از این بازی ها است و نشان می دهد که چگونه آنها با آثار هنری تاریخی مقایسه می شوند.

بازی های المپیک باستان قبلاً یک ربع هزاره بود، زمانی که در سال 530 قبل از میلاد. سرعت کامل

گام‌های معلق در سطح استوانه‌ای ظرف، انعطاف‌پذیری فراموش‌نشدنی فرم و هیکل متحرک به ما یادآوری می‌کند که از دوران باستان، بیان ورزشی و بیان هنری به دنبال همگام شدن با یکدیگر بوده‌اند. مرز بین هنر و ورزش مبهم است.

تا به امروز، عکس های زنده استثنایی هستند لحظات المپیک که تا حدودی به شدت طنین انداز می شوند زیرا تصاویر نمادینی را از تاریخ فرهنگ بصری که به شکل گیری آگاهی ما کمک کرده است را برانگیخته و تقویت می کنند. ما قبلاً این اعداد را دیده‌ایم – فقط اکنون آنها واقعی هستند. آنچه در ادامه می‌آید منتخبی از برخی از خاطره‌انگیزترین عکس‌های گرفته‌شده در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس است، در کنار نقاشی‌ها، طراحی‌ها و مجسمه‌هایی که بازتاب می‌دهند.

یک آبشار طراحی شده از بدن‌های در حال سقوط موازی در عکسی از آنتونی هاردینگ و جک لاگر بریتانیایی که در فینال 3 متر هماهنگ شده مردان در 2 اوت با هم رقابت می‌کنند، بدن پرش‌کنندگان را در جریانی ساکن از مه آبی تار می‌کند. حس سورئال باران انسان‌سازی شده یادآور باران یخ زده رنه ماگریت سوررئالیست بلژیکی از مردان در کاسه‌زن در نقاشی Galconde است، که به نظر می‌رسد گرانش منطق و منطق گرانش را نیز به چالش می‌کشد.

یک عکس هوایی از هرج و مرج رنگارنگ فوم و ریزش اندام‌ها که هنگام رقابت ورزشکاران در مسابقات شنای مسابقات سه‌گانه انفرادی زنان در 31 ژوئیه شکل گرفت، شبیه جشنی از ضرب وشتم بود. باید از نزدیک به ملیله خشمگین آب و خالکوبی ها نگاه کرد تا متوجه شکل تکه تکه یک بازو یا پا در آنجا شد، زیرا مبارزه دیوانه وار عضلات تهدید می کند که بر حواس ما غلبه کند. سطح ناهموار نبرد مسحورکننده رنگدانه های پرتاب شده و چکاننده در قطب های آبی هنرمند آمریکایی جکسون پولاک را به یاد می آورد، بوم نقاشی که در زیر توپ شدیدی از پاشیده شدن خرده های شیشه شکسته و ردپاهای خونین هنرمندی که گفته می شود در اطراف اثر قدم می زند پنهان می شود. در حالی که هنوز خیس بود .

عکس ویروسی گابریل مدینا برزیلی که پس از نبرد با موجی عظیم در جزیره تاهیتی در پلینزی فرانسه در سومین دور موج سواری مردان در 29 ژوئیه به آسمان شناور بود، مفاهیم مذهبی بی شماری از عروج عرفانی را برانگیخت. چیزی که به نظر می‌رسید همزمانی غیرعادی ژست سکولار را با معراج روحانی تثبیت می‌کرد، دست راست برافراشته مدینه و فشار دادن انگشت اشاره‌اش بود که دقیقاً به جایی اشاره می‌کرد که بدن و روح او به نظر می‌رسید.

پستی که در 31 ژوئیه در X (توئیتر سابق) توسط یکی از کاربران همفکر این پلتفرم رسانه اجتماعی منتشر شد، اینترنت را مجذوب خود کرد و بیش از 5 میلیون بازدید را به خود جلب کرد. زیر یک اسکرین شات تلویزیونی، @EmmaTurnerBA اعتراف کرد که “در مسابقه سه‌گانه مردان وسواس خط پایان داشت، این مانند یک قطعه رنسانس است”. معلوم نبود این نقاشی های مختلف زانو زدن، افتادن، در آغوش گرفتن و سرگردانی دقیقاً شبیه چه بوم هستند. شاید ورونز؟ بوتیچلی؟ یا شاید این یک تاری ذهن و ماهیچه نیست که با هر تصویر خاصی همخوانی دارد، بلکه قاب بندی افسانه ای یک صحنه مهم است – چگونه نگاه ما را به شکل رافائل به عظمت قصر درخشان در دوردست می کشاند.

این طول آزاردهنده بازوی پراکنده است که از سمت راست پرواز می کند و با دستکش بی بدن قرمز خونی مشخص شده است که بسیار چشمگیر است. این عکس که شکاف بین چشمان امانوئل ریس اسپانیایی را در هنگام مشاهده اعتصاب ویکتور شلستریت از بلژیک در راه است و ناتوانی بدنش در توقف ضربه وحشیانه را نشان می‌دهد، شگفت‌انگیز است. تقریباً یک قرن پیش، ماهونری یانگ، مجسمه‌ساز آمریکایی، در سفری به پاریس در سال 1926، مجذوب قلاب‌های مشابهی شد که آنها را به مجسمه‌های برنزی معروف مبارزان تبدیل کرد. مجسمه حق به فک تزلزل ناپذیر او کاملاً مشخص است.

نوک مخروطی ابلیسک که پشت آنتونی ژانژان دوچرخه‌سوار فرانسوی قرار دارد و در حالی که او در مسابقات BMX Freestyle در 31 ژوئیه مسابقه می‌دهد در هوا گرفته شده است، ممکن است به سمت بالا باشد، اما همه ما می‌دانیم که گرانش او را به کدام سمت می‌کشد. با وجود خطر، بی وزنی ژنجان او را نگران می کند. این عکس جذاب شبیه سقوط بی پایان یک شخصیت در اثر قرن هفدهم روی کاغذ توسط یک هنرمند ناشناس فلاندری به نام مردی که از آسمان در حال سقوط است. هنوز مشخص نیست که این شکل در معرض خطر چگونه به ارتفاع خود رسیده است. مانند ژانژان، مانند ما، تنها کاری که او می تواند انجام دهد این است که به پدال زدن ادامه دهد.

شات کسری از ثانیه از سیمون بایلز ژیمناست آمریکایی که در حین تمرین زمینی در جریان فینال تیم زنان در 30 جولای به صورت افقی در هوا پرتاب می شود، شبیه صحنه ای از یک فیلم ابرقهرمانی است. این لطف یک الهه است، و به راحتی می توان ظرافت شناور هر تعداد از فیگورهای بالدار کلاسیک، از ایزیس تا آرتمیس، آفرودیت تا نیکی را فراخواند تا در کنار Biles شناور شوند. یا شاید پرواز زودگذر یک بروشور زن ناشناس، که هنرمند لندنی قرن نوزدهمی، ادموند توماس پاریس، آن را از چند خط مداد نازک به حالت شناور ابدی آورد، بهترین کار را انجام می دهد – سادگی برازنده آن از درخشندگی آن فراتر رفته است.

آیا می خواهید در مورد المپیک بیشتر بخوانید؟ اشتراک در لحظات مدالراهنمای جهانی رایگان شما برای پاریس 2024 که روزانه در طول بازی‌ها به صندوق ورودی شما تحویل داده می‌شود.