دنباله تیم برتون «تقریبا از هر نظر از نسخه اصلی پیشی می‌گیرد»

36 سال بعد، این کمدی کلاسیک ماوراء الطبیعه کارگردان، نمایشی مضحک خنده دار و مملو از ضربات ناک اوت و جلوه های عملی عالی است.

بتلژوز از مرگ بازگشته است. یا بهتر است بگوییم، بتلژوز هنوز مرده است، اما به هر حال او بازگشته است. 36 سال حیرت انگیز از زمانی که تیم برتون Beetlejuice این شخصیت را به نمایش گذاشت، یک تنبل شیطانی با بازی مایکل کیتون می گذرد، اما هالیوود از آنجایی که هالیوود است، هیچ مالکیت معنوی اجازه ندارد برای همیشه در جهان باقی بماند. بنابراین اکنون برتون دنباله ای به نام Beetlejuice Beetlejuice را کارگردانی کرده است که افتتاحیه امسال بود. جشنواره فیلم ونیز.

نمی توانم بگویم امید زیادی داشتم. به هر حال، آخرین باری که یک کمدی فراطبیعی دهه 1980 پس از چند دهه انتظار دنباله‌ای داشت، نتیجه خیره‌کننده بود. Ghostbusters: The Afterlife. بنابراین می توان گفت که Beetlejuice Beetlejuice بیشتر شبیه یک معادل عجیب تر، صادقانه تر و به طور کلی لزج تر است. تاپ گان: ماوریک. یعنی دنباله‌ای 36 سال بعد است که ادای هوشمندانه و ملایمی به سلف خود می‌کند، اما تقریباً از هر نظر از آن پیشی می‌گیرد. البته، بسیار راحت است که کیتون در اولین فیلم در گریم جسد بود، بنابراین Betelgeuse او ممکن است امروز مانند او در سال 1988 به نظر برسد.

خوشایندترین شگفتی این است که Beetlejuice Beetlejuice آن چیز کمیاب است، یک کمدی با بودجه کلان که در واقع خنده دار است. فیلمنامه آلفرد گوف و مایلز میلار مملو از ضربات ناک اوت است، و گاگ های بصری برتون با وجود اینکه مرزهای عجیب و غریب و خفن یک فیلم پرفروش هالیوودی می تواند را کنار بگذارند، خنده دار هستند. نکته کلیدی این است که به جای تکیه بر CGI، از جلوه های عملی مانند عروسک، پروتز و یک سطل اسلایم استفاده می کند که همه اینها جوک ها را خنده دارتر و منزجر کننده تر می کند.

تنها نقطه ضعف فیلم این است که داستان‌های بسیار زیادی دارد که به آن میانه‌ای کشیده و پایانی عجولانه و درهم می‌دهد: مانند Beetlejuice اصلی، می‌توانست زمان بیشتری را با Betelgeuse بگذراند. مزاحم خروپف کیتون اکنون در دفتری در دنیای اموات کار می کند، یک بوروکراسی کابوس وار پر از روح های گمشده با بسیاری از مثله های وحشتناک. اما او همچنان دلتنگ لیدیا دیتز (وینونا رایدر)، گوت نوجوان ناراضی که در فیلم اول سعی کرد با او ازدواج کند، تنگ می شود. لیدیا اکنون یک “رسانه روانی” است که میزبان یک برنامه تلویزیونی است که توسط دوست پسر خود شیفته خود (جاستین تروکس) تولید شده است. او همچنین یک نوجوان ناراضی به نام آسترید (جنا اورتگا) دارد که از ادعاهای کلاهبرداری مادرش مبنی بر دیدن افراد مرده ناراحت است. و لیدیا هنوز با نامادری خود، دلیا (کاترین اوهارا)، یک هنرمند خودشیفته جیغی که باعث می شود شخصیت اوهارا در شیتس کریک خجالتی و گوشه گیر به نظر برسد، کنار نمی آید.

مانند فیلم Top Gun: Maverick، وقفه طولانی بین فیلم قدیمی و جدید سودمند است. Beetlejuice Beetlejuice به جای اینکه شبیه یک بازسازی به نظر برسد، به عنوان یک کمدی با داستان و مسائل خاص خود ظاهر می شود. مشکلات پیری، پدر و مادر شدن و مشکلات سوگ می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. اما پس از آن همیشه به مزخرفات منزجر کننده و کارتونی باز می گردد.

ایده این است که وقتی پدر لیدیا کشته می‌شود، دیتزهای مختلف گرد هم می‌آیند: بازیگر نقش او، جفری جونز، اکنون یک مجرم جنسی ثبت‌شده است، که احتمالاً توضیح می‌دهد که چرا او دوباره دعوت نشده است. هنگامی که خانواده در خانه خالی از سکنه که سال‌ها پیش بتلژوز از آن سوی دیگر نفوذ کرده جمع می‌شوند، هیچ نشانی از ارواح با بازی الک بالدوین و جینا دیویس در فیلم اصلی وجود ندارد (آسترید وقتی لیدیا خود را بهانه می‌گیرد می‌گوید: “چقدر راحت” دیگر در اطراف نیست). اما Beetlejuice Beetlejuice به هر حال زیر سنگینی تمام شخصیت هایش شروع به ترق می کند. آسترید شیفته عشق است (آرتور کونتی). Betelgeuse توسط همسر سابق مورتیشا آدامز انتقام جو خود (مونیکا بلوچی) تسخیر شده است. و ویلم دافو نقش یک بازیگر سابق بیهوده را بازی می کند که به عنوان کارآگاه در زندگی پس از مرگ کار می کند زیرا این همان چیزی است که او در فیلم ها بازی می کرد. جای تعجب نیست که نویسندگان نمی توانند همه آنچه را که می گذرد پیگیری کنند.

با این حال، به همان اندازه که Beetlejuice Beetlejuice سخت است، این مسخره مضحک خنده‌دار همچنان یکی از لذت‌بخش‌ترین فیلم‌های برتون و بازگشت خوش‌آمد به برند خودش از خزنده‌های عجیب و غریب پس از فیلم Disney Dud است که بازسازی سال ۲۰۱۹ او از Dumbo بود. او دوباره با دوستان قدیمی خود در جلو و پشت دوربین قرار می گیرد، تعدادی اعداد موزیکال، بیت های انیمیشن و کلیپ های فیلم ایتالیایی می اندازد، بنابراین می توانید بگویید که از ساخت آن لذت زیادی برده است. تماشاگران نیز بسیار لذت خواهند برد.