جرج کلونی و برد پیت در فیلم جنایی «خوب تماشا، اما فراموش شدنی» بازی کردند.

کلونی و پیت، ستاره‌های Ocean's Eleven به عنوان مجریان دنیای اموات که بیشتر از آنچه که بخواهند اعتراف کنند، با هم متحد می‌شوند، و در نتیجه یک کمدی رمانتیک غیررسمی به وجود می‌آید که جرقه ندارد.

آیا می خواهید با جورج کلونی و برد پیت وقت بگذرانید و آنها همدیگر را در مورد سن آنها اذیت می کنند در حالی که هنوز از یک جفت خیار سردتر به نظر می رسند؟ اگر چنین است، گرگ ها ممکن است فیلمی برای شما باشد. این فیلم جنایی آرام به نویسندگی و کارگردانی جان واتس، کارگردان سه گانه مرد عنکبوتی تام هالند، چیز زیادی برای ارائه ندارد، اما برای دیدن دوباره دوستان Ocean's Eleven در همان صفحه، باید گفت.

کلونی نقش یک فرد مزاحم، مردی سیاه پوش مرموز را بازی می کند که در رفع مشکلات تخصص دارد، بنابراین او همان پسری است که یک دادستان ناحیه مبارزه با جرم و جنایت (امی رایان) در یک هتل مجلل در نیویورک شب بدی را سپری می کند. او مرد بسیار جوان‌تری (آستین آبرامز) را در بار طبقه پایین برمی‌دارد، اما او مدت زیادی در تخت او نبوده است که از زمین می‌پرد، به سرش می‌زند و به نظر می‌رسد که می‌میرد. یک تماس تلفنی بعد، کلونی در حال رسیدگی است. او می‌بالد: «هیچ‌کس نمی‌تواند کاری را که من انجام می‌دهم انجام دهد»، در آن لحظه پیت وارد می‌شود و همین کار را انجام می‌دهد.

به نظر می رسد که یک رزرو دوبار انجام شده است و این دو گرگ تنها باید با هم کار کنند که باعث آزار آنها شده است. برای اینکه اوضاع برای هر دوی آنها تحقیرآمیزتر شود، آنها متوجه می شوند که مرد جوانی که باید از شر آن خلاص شوند (الف) یک کوله پشتی پر از مواد مخدر دزدیده شده در اختیار دارد و (ب) هنوز زنده است. تعمیرکاران باید در اطراف شهر رانندگی کنند و هر کسی را که مواد مخدر متعلق به اوست پیدا کنند، اما نمی‌توانند آنقدر از مبارزه دست بکشند تا به جایی برسند.

بازگشتی به زمانی که ستاره‌های هالیوود همه نقش ابرقهرمانان را بازی نمی‌کردند و در عوض در فیلم‌های کمدی عاشقانه دیده می‌شد، گرگ‌ها یادآور Midnight Run و 48 Hrs است. تفاوت این است که آن فیلم های دهه 1980 انرژی خود را از شخصیت های متضاد مردان برجسته خود گرفته اند، در حالی که شوخی در فیلم واتس این است که کلونی و پیت بیشتر از آن چیزی که بخواهند اعتراف کنند شبیه هم هستند. مرد جوانی که تحت مراقبت آنهاست تعجب می کند: «تو همان لباس ها را می پوشی، همان حرف می زنی، اساساً همان پسری هستی». پویایی جذاب و سرگرم کننده ایجاد می کند، به خصوص زمانی که 60 ساله های ریش خاکستری (بله، درست خواندید) متوجه می شوند که هر دو کمر بدی دارند و هر دو به عینک مطالعه نیاز دارند. اما اصطکاک برای ایجاد جرقه کافی نیست. Wolfs اولین بار در روز یکشنبه در جشنواره فیلم ونیزاما قبل از پایان ماه به Apple+ می‌آید، و این همان خوبی قابل تماشا، اما فراموش‌شدنی است که سرویس‌های استریم برای آن ساخته شده‌اند.

مشکل این است که دو قهرمان زیبای او گوسفندان در لباس گرگ هستند – یا حتی گرگ. پیت از این دو بداخلاق تر است، کلونی بداخلاق تر، اما هر دوی آن ها آدم های کوتاه و کم حرفی هستند که آهسته راه می روند و صحبت می کنند و حتی دعوای آنها به توهین های زمزمه شده و اختلاف نظرهای کوچک محدود می شود. ددپول و ولورینآنها نیستند. فقط برای افزودن به حس ساده لوح بودن، چند پیچش داستانی و افشاگری وجود دارد که خود را به چنین اودیسه ای شبانه وامی ندارد. چیزهای مبهم و هک شده ای در مورد گانگسترهای آلبانیایی وجود دارد، اما فیلم آنقدر داستان کمی دارد که واتس خوشحال است که به آرامی آن را قدم بزند.

این رویکرد کند به طرح شگفت‌آور است زیرا وولف سؤالات بی‌شماری را در مورد دادستان منطقه، فروشندگان مواد مخدر، صاحب هتل و واسطه‌های غمگین تعمیرکاران بی‌پاسخ می‌گذارد. برای این موضوع، سوالات بی‌شماری در مورد خود فیکس‌کننده‌ها بی‌پاسخ باقی می‌مانند، کسانی که به راحتی در پایان ناگهانی فیلم ترسیم می‌شوند، همانطور که در ابتدای آن هستند. شاید واتس فکر می کرد که شیمی بین کلونی و پیت آنقدر درخشان است که هیچ کس به داستان اهمیت نمی دهد. یا شاید او تصمیم گرفته است از برخی اطلاعات برای ادامه احتمالی خودداری کند. خوب، به اندازه کافی منصفانه است، اما اگر او به ساخت Wolfs 2 نزدیک شد، باید سعی کند بیشتر به آن بپردازد.