تایلند در حال جنگ علیه تیلاپیا مهاجم است

این گونه به عنوان “تهاجمی ترین گونه” توصیف شده است که تا کنون وارد تایلند شده است – که مقامات می گویند خطر ایجاد آسیب های زیست محیطی عظیم را در پی دارد.

تلاش برای کنترل آن منجر به ورود انبوهی از مردم به دریاچه ها و همچنین تغییرات ژنتیکی شده است.

با این حال، آغوز سیاه چانه همچنان از طریق آبراه های تایلند پخش می شود و تاکنون 17 استان را تحت تاثیر قرار داده است.

تحقیقات پارلمانی با هدف شناسایی علت و محرک آن انجام شد، به طوری که ناتاک بونچایینسوات، نماینده بانکوک گفت: “ما اکوسیستم ویران شده را به نسل بعدی منتقل نمی کنیم.”

بنابراین آیا مقامات تایلندی می توانند در این نبرد پیروز شوند – و دقیقاً چگونه این ماهی غرب آفریقا در نیمه راه در سراسر جهان ویران کرد؟

تایلند در گذشته شیوع ماهی تیلاپیا داشته است، اما هیچ یک به اندازه این قسمت اخیر گسترده نبود.

آقای ناتاچا تخمین می زند که این شیوع خاص حداقل 10 میلیارد بات (293 میلیون دلار؛ 223 میلیون پوند) برای اقتصاد تایلند هزینه خواهد داشت.

مشکل اصلی این است که تیلاپیا سیاه چانه ماهی های کوچک، میگو و لارو حلزون را شکار می کند که از محصولات مهم آبزی پروری تایلند هستند.

از این رو دولت برای چندین ماه مردم را تشویق به صید ماهی تیلاپیا کرد که به رودخانه ها و باتلاق ها راه یافت. این ماهی در آب شور رشد می کند، اما می تواند در آب شیرین و شور نیز زنده بماند.

دولت تایلند همچنین مبلغی را که به افرادی که ماهی صید می کنند، دو برابر کرده است و به ازای هر کیلوگرم 15 بات (0.42 دلار؛ 0.33 پوند) می پردازد. نتیجه؟ در حومه بانکوک، جمعیت به امید صید ماهی تیلاپیا سیاه پوست با حوضچه های پلاستیکی از میان آب تا زانو عبور کردند.

مقامات همچنین شکارچیان تیلاپیا – باس دریایی آسیایی و گربه ماهی دم بلند – را برای شکار آنها رها کرده اند.

با این حال، آنها با گونه‌ای مبارزه می‌کنند که به سرعت تولیدمثل می‌کند، با ماده‌هایی که می‌توانند 500 بچه را در یک زمان به دنیا بیاورند.

و بنابراین مقامات همچنین شروع به توسعه تیلاپیای سیاه چانه اصلاح شده ژنتیکی کرده اند که می تواند فرزندان نابارور تولید کند و برنامه ریزی برای رهاسازی آنها در اوایل سال جاری به امید جلوگیری از افزایش بیشتر جمعیت آنها را آغاز کرده اند.

اما آقای ناتاچا به بی بی سی تای گفت که دولت باید کارهای بیشتری انجام دهد.

“چه کسی برنده خواهد شد؟” – تعجب کرد. ما نیاز داریم که مردم این پرونده را زیر نظر داشته باشند، در غیر این صورت این پرونده از بین خواهد رفت و ما این نوع محیط را به نسل بعدی خواهیم داد.»

پس دقیقاً چگونه این ماهی که به راحتی از طریق لکه های سیاه روی چانه و گونه هایش تشخیص داده می شود، به تایلند ختم شد؟

یکی از تئوری‌هایی که توسط پارلمان مورد توجه قرار گرفته این است که آزمایشی که 14 سال پیش توسط غول مواد غذایی Charoen Pokphand Food (CPF) انجام شد باعث شیوع این بیماری شد.

این شرکت که خوراک دام تولید می کند و مزارع پرورش میگو و دام را اداره می کند، در اواخر سال 2010 2000 میگو از غنا وارد کرد. گفته می شود همه ماهی ها مرده اند و به طور مناسب دفن شده اند.

پخش محلی تایلند PBS گزارش داد که دو سال بعد، شیوع ماهی تیلاپیا سیاه چانه در تایلند از جمله در منطقه آزمایشگاه CPF گزارش شد.

اما CPF – بازوی تجارت کشاورزی یکی از بزرگترین شرکت های تایلند، Charoen Pokphand Group (CP Group) – این اتهامات را رد می کند. او همچنین تهدید کرد که از کسانی که آنچه را «اطلاعات نادرست» در این زمینه منتشر می کنند، شکایت خواهد کرد.

با سازمان های دولتی که با گسترش گونه های بیگانه مبارزه می کنند همکاری می کند.

پرمسک وانوهسونتورن، مسئول تحقیقات و آبزی پروری CPF گفت: «اگرچه این شرکت مطمئن است که علت شیوع این بیماری نیست، اما بی تفاوت نیست و آماده همکاری با دولت برای کاهش درد و رنج مردم است.»

با این حال، مقامات CPF شخصاً فقط یک بار در جلسات استماع پارلمان شرکت کردند. پیشاپیش به قانونگذاران توضیح کتبی دادند.

مدیر کل دپارتمان شیلات تایلند، Bancha Sukkaev، خاطرنشان می کند که تنها یک شرکت خصوصی برای واردات ماهی تیلاپیا درخواست مجوز داده است.

او به بی بی سی گفت که این احتمال وجود دارد که برخی از آنها از آزمایشگاه فرار کرده باشند.

با این حال، او همچنین احتمال قاچاق گونه های ماهی مهاجم به تایلند را نادیده نمی گیرد.

در نهایت، چگونگی قرار گرفتن آنها در آبراه های تایلند مربوط به گذشته است – مشکلی در آینده و کنترل شیوع بیماری. اما آیا ممکن است؟

کارشناسان به بی بی سی تای گفتند که نبرد با ماهی تیلاپیا سیاه و سفید می تواند یک نبرد باخت باشد.

دکتر Suwit Vutisutimethavi، متخصص ژنتیک حیوانات آبزی در دانشگاه Valailaco گفت: “من هیچ راهی برای ریشه کن کردن آن نمی بینم.”

زیرا ما نمی توانیم محدوده آن را محدود کنیم. هنگامی که در طبیعت است، به طور مداوم تکثیر می شود، یک چرخه تولید مثل سریع دارد.» دکتر سوویت افزود.

Nonh Panitwong، یک متخصص در اکوسیستم های آب شیرین، موافق است.

او گفت: «مشکل گونه‌های غیربومی این است که پس از تثبیت، ریشه‌کن کردن آن‌ها بسیار دشوار است.