چگونه در استرالیا کار می کند و چه معنایی برای بریتانیا می تواند داشته باشد

جک برمن یک کشش طولانی می کشد و سپس به آرامی در تراس سرپوشیده یک میخانه 150 ساله در حومه ساحلی سیدنی بازدم می کند.

اطراف او افرادی مانند او هستند: میخانه‌هایی که از آفتاب زمستانی لذت می‌برند، یک آبجو در یک دست و یک سیگار در دست دیگر.

در طرف دیگر میخانه، مشتریان در حال صرف ناهار هستند. نه ابری از دود دور سرشان، نه کسی که از همسایه دور شده باشد – این منطقه ممنوعه سیگار است.

این است که چگونه سیگار کشیدن در میخانه ها در استرالیا، جایی که بسیاری از مناطق بیرونی برای دو دهه ممنوع شده اند، تنظیم می شود.

از آنجایی که دولت بریتانیا در نظر دارد به سیگار کشیدن در فضای باز پایان دهد، آیا استرالیا که در 25 سال گذشته کاهش چشمگیری در مصرف سیگار داشته است، می‌تواند مثالی باشد؟ و میخانه ها در آنجا چگونه کار می کردند؟

نخست وزیر سر کیر استارمر می گوید دولتش به دنبال تشدید قوانین در مورد سیگار کشیدن در خارج از منزل هستیم برای کمک به کاهش تعداد مرگ و میرهای قابل پیشگیری مرتبط با مصرف دخانیات و فشار بر روی NHS. ما نمی دانیم که دولت بریتانیا چه چیزی را در نظر می گیرد.

در استرالیا، مقررات از ایالت به ایالت دیگر متفاوت است، اما به طور کلی، بخش ها یا مناطق مخصوص سیگار کشیدن در باغ ها و پارک ها برای محافظت از افراد غیر سیگاری در برابر دود دست دوم تعبیه شده است. سیگار کشیدن به طور کلی در سواحل و زمین های بازی ممنوع است.

آقای برمن از 15 سالگی سیگار می کشید و تمام اصلاحات در استرالیا را پشت سر گذاشته است.

او می‌گوید: «در آن زمان می‌توانستید در قطار، سینما، در همه جا سیگار بکشید.

اما در حالی که فرهنگ میخانه تکامل یافته است، او احساس نمی کند که کنار گذاشته شده است – به گواه این واقعیت است که او در ظهر با یک همسر قدیمی در حال صرف غذا است.

چند دقیقه پیاده روی میز «سیگاری های سکولار» است که به خود اعتراف کرده اند. وقتی می نوشند سیگار می کشند، اما می گویند نه اغلب.

وقتی این اصرار به سراغش می‌آید، جیمز بلتریم 28 ساله بدش نمی‌آید که به بخش دیگری از میخانه برود. او از تعاملات اجتماعی معمولی در منطقه سیگاری لذت می برد: “شما به نوعی با افراد جدید ملاقات می کنید … فضای متفاوتی ایجاد می کند.”

اما کنی جیمز، 26 ساله، همه چیز را کمی تاریک می داند. “من این را احساس می کنم [smoking areas] اغلب دور از همه چیز و در مکانی تصادفی، گویی این تجربه ای نیست که شما به دنبالش هستید.”

اما همه حاضران در میز که در محیطی عاری از دود بزرگ شده اند در یک چیز اتفاق نظر داشتند: استنشاق دود دست دوم در ملاء عام «کمی بد» خواهد بود.

کنی می‌گوید: «سفر به اروپا و دیدن افرادی که بیرون در رستوران‌ها سیگار می‌کشند، تازگی دارد، و برای یک دقیقه جالب بود. – اما بعد از مدتی متوجه می شوید که در همه جای زمین سیگاری وجود ندارد – این کاملاً منزجر کننده است. “

همسر دیگرشان، بن، می‌افزاید: «مثل همین الان، برای مثال، واقعاً خوشحالم که هیچ‌کس دود را به صورت من نمی‌برد.

همه در مورد قوانین میخانه احساس یکسانی ندارند.

چند بلوک آن طرف تر، راب، یک نگهبان 33 ساله که فقط اسم کوچکش را می گفت، در یک استراحت در یک کوچه سیگار می کشید.

او هنوز به خوبی روزهایی را به یاد می آورد که به گفته خودش استرالیایی ها سیگار کشیدن را دوست داشتند.

«در دهه 80، معلمان در کلاس‌های درس سیگار می‌کشیدند، والدین در وسایل نقلیه عمومی سیگار می‌کشیدند. او می‌گوید: حالا آنها سعی می‌کنند همه چیز را کنترل کنند، سیگاری را که موقع ناهار می‌کشد، علامت بزرگ ممنوعیت سیگار بالای سرش معلق است.

او می گوید: «مرغ ها بیشترین پول را برای سیگار می پردازند و ما به شدت مورد تبعیض قرار می گیریم.

او می‌گوید: «نه بار از هر ده بار، رفتن به یک مکان دارای مجوز هیچ فایده‌ای ندارد، زیرا نمی‌توانید همزمان از نوشیدنی و سیگار لذت ببرید».

در حالی که برخی از میخانه ها خانه های بزرگ دارند، بسیاری از آنها فضایی در دسترس ندارند، بنابراین منطقه سیگار به اتاق بازی منتقل شده است – موضوعی بحث برانگیز اما رایج در میخانه های سیدنی.

راب می‌گوید: «این بر مکان‌های دارای مجوز تأثیر می‌گذارد، آنها مشتریان خود را از دست می‌دهند. اکنون آنها سعی می کنند آنها را در اتاق بازی VIP نگه دارند، که منجر به خرج سیگاری ها برای ماشین های بازی می شود، و همه ما می دانیم که قمار برای هیچ کس فایده ای ندارد.

من قطعاً متوجه شده ام که در نتیجه این قوانین، افراد کمتری در مکان های عمومی سیگار می کشند.

برای کارشناسان بهداشت عمومی، این دقیقاً هدف است.

نرخ روزانه سیگار کشیدن در استرالیا است اکنون به 8.3 درصد کاهش یافته است – از 16 درصد در سال 2000 و 24 درصد در سال 1991.

کارشناسان این امر را به ترکیبی از سیاست‌ها، از جمله ممنوعیت تبلیغات دخانیات، هشدارهای بهداشتی و بسته‌بندی ساده سیگار و همچنین مالیات‌های بالا بر کالاها نسبت می‌دهند.

چندین محقق به بی‌بی‌سی گفتند، اما محیط‌های عاری از دود برای ریشه‌کن کردن سیگار در مکان‌های عمومی کلیدی بود.

قانونگذاران سیگار کشیدن در فضای باز را در دهه 2000 ممنوع کردند. مقامات بهداشتی در مورد اثرات دود دست دوم، جایی که یک فرد غیر سیگاری دود خارج شده توسط دیگران را استنشاق می کند، نگران بوده اند.

Cancer Research UK در راهنمای خود در مورد سیگار کشیدن غیرفعال یا غیرفعال بیان می کند که همه اشکال آن “خطرناک” هستند. سرویس بهداشت ملی بریتانیا ادعا می کند که دود دست دوم “یک کوکتل کشنده از بیش از 4000 محرک، سموم و مواد سرطان زا است”.

مقررات مربوط به باغ‌های میخانه‌ها و رستوران‌های فضای باز کانون تغییر در استرالیا بوده است.

بکی فریمن، محقق کنترل دخانیات و دانشیار دانشگاه سیدنی، گفت: “ما سیگار کشیدن را برای محافظت از سلامت – قبل از هر چیز – افرادی که در آنجا کار می کنند، اما همچنین برای سایر افراد غیر سیگاری که در حال غذا خوردن هستند، ممنوع می کنیم.”

در همین حال، ممنوعیت های استرالیا در مناطقی مانند سواحل و پارک ها لزوما دود دست دوم را پوشش نمی دهد “زیرا هوای تازه زیادی در اطراف وجود دارد”.

او می‌گوید در عوض، این بیشتر در مورد «جلوگیری از زباله، ایمن نگه‌داشتن فضاهای بیرونی و ایفای نقش است».

در سیدنی، خانه بیش از پنج میلیون نفر، استعمال دخانیات و سیگارهای الکترونیکی در بسیاری از مکان‌های عمومی در فضای باز، از جمله در فاصله 10 متری زمین‌های بازی، خارج از غذاخوری‌های تجاری و در ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی ممنوع است.

ما در استرالیا بسیار موفق بوده‌ایم که سیگار کشیدن را از نظر اجتماعی غیرقابل قبول‌تر کنیم و دیگر عادی کنیم.»

چهره های پیشرو در مهمان نوازی در بریتانیا نگران است که محدودیت های سیگار کشیدن در فضای باز می تواند برخی از مشاغل را دلسرد کندمخصوصا میخانه ها

کسانی که در صنعت مهمان‌نوازی و پزشکی فعالیت می‌کنند، مطمئناً برای تجارت میخانه‌ها در استرالیا مخالفت هایی صورت گرفته است.

میخانه‌ها و کلوپ‌ها در استرالیا می‌توانند تنباکو بفروشند، بنابراین منفعت خاصی برای ممنوع کردن هرگونه محدودیتی که مصرف‌کنندگان را از خرید محدود می‌کند وجود دارد. [cigarettes] السیا بروکس از انجمن خیریه سرطان با بودجه ملی می گوید.

تحقیقات نشان می‌دهد که سیگاری‌ها نیز تمایل بیشتری به نوشیدن الکل دارند و برخی از محل‌های دارای مجوز زمانی که قوانین برای اولین بار تغییر کردند، شاهد کاهش تجارت بودند.

“[A few] گزارش عمومی بین 10 تا 15 درصد است.”

او می‌گوید اما به مرور زمان کاهش یافت و “مقررات همیشه به مرحله اجرا گذاشته می‌شد که واقعا کمک کرد.”

میک بین به مدت 15 سال افسر گمرک بوده و دو مکان را در حومه داخلی سیدنی در گلب اداره می کند.

او موافق است که افراد سیگاری تمایل بیشتری به نوشیدن الکل دارند – بنابراین شاید در ابتدا مقداری از دست دادن درآمد وجود داشته باشد. اما وقتی خانواده‌های بیشتری برای خوردن در میخانه به سراغ ما می‌آیند، به نوعی متعادل می‌شود.”

این روزها در سیدنی یک پینت می تواند بیش از 12 دلار استرالیا (6.20 پوند) هزینه داشته باشد، اما یک وعده غذایی حداقل 20 دلار استرالیا (10.30 پوند) هزینه دارد.

بنابراین، او استدلال می کند که تأثیر بلندمدت مثبت بوده است. “داشتن میزهای ناهار خوری بدون دود در فضای باز در واقع خانواده های بیشتری را به محل ما دعوت کرده و کسب و کار را تغییر داده است… و سیگاری ها هنوز هم می توانند در مکان های دیگر بیرون سیگار بکشند.”

او می گوید که رعایت قوانین بسیار آسان است. ما فقط باید قوانین را کنترل کنیم. مثلاً در کشور ما نمی توان زیرسیگاری را روی میزهای غذاخوری گذاشت».

آقای شانون، مدیر اجرایی Clubs ACT، می‌گوید که این موضوع واقعاً به ظاهر منطقه سیگاری بستگی دارد و اینکه آیا باعث می‌شود مردم از «جنبه‌های اجتماعی یا خدماتی مکان» جدا شوند.

“هیچ کس قرار نیست به تنهایی به میخانه برود تا بیرون سیگار بکشد – به عنوان یک سیگاری سابق می توانم به شما بگویم که چقدر احساس تنهایی می کنید وقتی مجبورید به تنهایی مانند یک رانده شده بروید و سیگار بکشید.”

و او هشدار می دهد که هرگونه اصلاحات بزرگی که “به سرعت بدون آموزش انجام شود” می تواند “واقعا بر تجارت تاثیر بگذارد”.

اما پروفسور فریمن محقق می گوید که کسب و کارها نباید زیاد نگران باشند.

او می‌گوید: «اغلب این ترس وجود دارد که اگر سیگار کشیدن را در مکان‌های دارای مجوز ممنوع کنید، درآمد به شدت کاهش می‌یابد – اما اگر به تحقیقات جهانی در مورد ممنوعیت سیگار در درآمد مهمان‌نوازی نگاه کنید، عکس آن را خواهید دید.

سازمان جهانی بهداشت نیز به نتیجه مشابهی رسید و بحث آسیب اقتصادی را یک «افسانه» خواند و به شواهدی اشاره کرد که نشان می‌دهد سیاست‌های بدون سیگار تأثیر بلندمدت مثبتی بر این بخش دارد.

خانم فریمن همچنین اشاره می کند که اکثریت قریب به اتفاق مردم سیگار نمی کشند – در استرالیا 65 درصد از افراد بالای 14 سال هرگز سیگار نکشیده اند.

او می افزاید: «بیشتر سیگاری ها می خواهند سیگار را ترک کنند و من هرگز سیگاری را ندیده ام که علاقه داشته باشد با دود سیگار به مردم آسیب برساند.

جک برمن از صمیم قلب موافق است.

او می‌گوید: «تقریباً هر میخانه دارای بخش سیگار است.

“من فکر می کنم خوب است که آن را از غذا دور نگه دارید زیرا حتی به عنوان یک سیگاری می توانم قبول کنم که هیچ کس سیگار را در نزدیکی محل غذا خوردن دوست ندارد.”