مرگ یک کارمند هندی باعث ایجاد بحث در مورد “فرهنگ کار سمی” شد

مرگ غم انگیز یک کارمند 26 ساله هندی در یک شرکت پیشرو حسابداری بحثی جدی در مورد فرهنگ کار و رفاه کارکنان در محیط شرکت ایجاد کرده است.

آنا سباستین پرایل، یک حسابدار رسمی در ارنست اند یانگ (EY)، در ماه ژوئیه، چهار ماه پس از پیوستن به شرکت درگذشت. والدین او ادعا می کنند که “فشار کاری طاقت فرسا” شغل جدید او بر سلامتی او تأثیر گذاشته و منجر به مرگ او شده است.

EY این اتهامات را رد کرد و گفت که پرییل مانند هر کارمند دیگری به این شغل منصوب شده بود و او باور نمی کرد که فشارهای شغلی بتواند جان او را بگیرد.

مرگ او عمیقا طنین انداز شد، و جرقه بحثی در مورد “فرهنگ شلوغی” که توسط بسیاری از شرکت ها و استارت آپ ها ترویج می شود – یک اخلاق کاری که بهره وری را در اولویت قرار می دهد، اغلب به بهای رفاه کارکنان، برانگیخت.

برخی استدلال می کنند که این فرهنگ نوآوری و رشد را تشویق می کند، و بسیاری از آنها به دلیل اشتیاق یا جاه طلبی ساعات بیشتری کار می کنند. برخی دیگر می گویند که کارکنان اغلب تحت فشار مدیریت هستند که منجر به فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت زندگی می شود.

مرگ Pereyil پس از آن که نامه مادرش آنیتا آگوستین به EY هفته گذشته در رسانه های اجتماعی منتشر شد، مورد توجه قرار گرفت. او در این نامه، فشارهای ادعایی را که دخترش در محل کار احساس می‌کرد، از جمله کار کردن در اواخر شب و آخر هفته‌ها، تشریح کرد و از EY خواست تا «فرهنگ کاری خود را بررسی کند» و گام‌هایی را برای اولویت‌بندی سلامت کارکنان خود بردارد.

او نوشت: “تجربه آنا فرهنگ کاری را روشن می کند که به نظر می رسد کار بیش از حد را تجلیل می کند و در عین حال از افراد پشت نقش ها غفلت می کند.” تقاضاها و فشارهای بی امان برای برآورده کردن انتظارات غیرواقعی غیرقابل تحمل است و به قیمت جان یک زن جوان با پتانسیل زیاد تمام می شود.

بسیاری از مردم EY را به دلیل “فرهنگ کاری سمی” آن مورد انتقاد قرار دادند و تجربیات خود را در توییتر و لینکدین به اشتراک گذاشتند. این را یکی از کاربران اعلام کرده است او مجبور شد 20 ساعت کار کند یک روز در یک شرکت مشاوره پیشرو بدون پرداخت اضافه کاری.

فرهنگ کار در هند وحشتناک است. دستمزد وحشتناک است، بهره برداری حداکثر است [maximum]. کارفرمایانی که به طور معمول کارگران را آزار می دهند، هیچ عواقبی و پشیمانی ندارند.» کاربر دیگری نوشتوی افزود که مدیران اغلب به دلیل کار بیش از حد و دستمزد کمتر کارکنان خود مورد تحسین قرار می گیرند.

کارمند سابق EY از فرهنگ کار انتقاد کرد در شرکت و ادعا کرد که کارمندان اغلب به دلیل ترک به موقع “مسخره” می شوند و به دلیل دوست داشتن آخر هفته “شرمنده” می شوند.

“داخلی [are] با توجه به حجم کار جنون آمیز، ضرب الاجل های غیر واقعی و [are] در طول نقدها تحقیر می‌شوند زیرا شخصیتی برای آینده آنها می‌سازد.»

راجیو ممانی، رئیس EY در هند از آن زمان گفته است که این شرکت “اهمیت بالایی” به رفاه کارکنان خود قائل است. وی گفت: “من می خواهم تأیید کنم که رفاه مردم ما اولویت اصلی من است و من شخصاً از این هدف دفاع خواهم کرد.” در پست نوشت لینکدین است.

مرگ پریل اولین حادثه ای نیست که فرهنگ کاری هند را زیر ذره بین قرار داده است. اکتبر گذشته، نارایانا مورتی، یکی از بنیانگذاران Infosys، به دلیل پیشنهاد اینکه جوانان هندی باید 70 ساعت در هفته کار کنند تا رشد اقتصادی کشور را تحریک کنند، با انتقاد مواجه شد.

باهاش ​​آگاروال، رئیس اولا هند، نظرات او را تکرار کرد و گفت که او به مفهوم تعادل کار و زندگی اعتقاد نداشت زیرا “اگر از کار خود لذت ببرید، در زندگی و کار نیز خوشبختی خواهید یافت و هر دو با هم هماهنگ خواهند بود.”

در سال 2022، شانتانو دشپانده، بنیانگذار شرکت اصلاح بمبئی، از جوانان خواست توقف کنند “نوشت” در مورد ساعات کار و پیشنهاد کرد که افراد استخدام شده در هر شغلی آماده باشند که 18 ساعت در روز برای چهار تا پنج سال اول کار خود کار کنند.

اما کارشناسان بهداشت روان و مدافعان حقوق کار می گویند که چنین خواسته هایی ناعادلانه است و باعث استرس زیادی برای کارمندان می شود. مادر پریلا در نامه خود ادعا کرد که دخترش مدت کوتاهی پس از آمدن به EY “اضطراب و بی خوابی” را تجربه کرده است.

هند به عنوان یکی از پربارترین مشاغل در جهان شناخته شده است. گزارش اخیر سازمان بین‌المللی کار اعلام کرد نیمی از نیروی کار هند بیش از 49 ساعت در هفته کار می‌کنند که هند را به دومین کشوری با طولانی‌ترین ساعات کاری پس از بوتان تبدیل می‌کند.

شیام ساندر، اقتصاددان کارگری، گفت که فرهنگ کار هند پس از دهه 1990 با ظهور بخش خدمات تغییر کرد و شرکت ها را مجبور کرد که قوانین کار را برای برآورده کردن خواسته های شبانه روزی دور بزنند.

او افزود که این فرهنگ اکنون توسط شرکت ها “نهادسازی” شده است، اما کارمندان نیز از آن استقبال کرده اند. او می گوید: «حتی در مدارس بازرگانی به دانش آموزان به طور ضمنی گفته می شود که کارکردن طولانی مدت برای دریافت حقوق بالا امری عادی و حتی مطلوب است.

به گفته وی، برای اینکه تغییرات واقعی در فرهنگ سازمانی رخ دهد، زمانی که هم شرکت ها و هم کارمندان به کار با جهان بینی بالغ تری برخورد کنند و آن را تنها بخش و هدف بدانند، اما نه تنها، به یک “تغییر تفکر” نیاز است. از زندگی

او گفت: «تا آن زمان، هر اقدام دیگری که توسط شرکت‌ها انجام شود، مانند ارائه مرخصی یا شراکت با شرکت‌های سلامت روان، در بهترین حالت افزایشی و در بدترین حالت نمادین باقی خواهد ماند.»

چاندراسخار سریپادا، استاد دانشکده بازرگانی هند، با این نظر موافق است. او گفت که فرهنگ کار سمی یک “مسئله پیچیده چند ذی نفع” است و همه از رهبران صنعت گرفته تا مدیران، کارکنان و حتی جامعه باید طرز فکر خود را در مورد بهره وری تغییر دهند تا تغییر واقعی اتفاق بیفتد.

آقای سریپادا گفت: «ما هنوز کار سخت را با کار مولد اشتباه می گیریم. هدف فناوری کاهش نیروی انسانی است، پس چرا ساعات کار افزایش می یابد؟

وی افزود: ما باید نه تنها از منظر زیست محیطی، بلکه از منظر حقوق کار نیز بر رشد پایدار تمرکز کنیم.

کشورهای اسکاندیناوی شرایط کاری بسیار ملایم تری را ایجاد کرده اند، بنابراین مدل هایی برای هند وجود دارد که باید از آنها پیروی کند.