در داخل، هشت خانه از طراحان مد وجود دارد که با زیبایی شناسی لباس صاحبان آنها مطابقت دارد

وقتی شیک پوشان خلاقیت خود را در خانه های خود می ریزند، نتیجه می تواند داخلی های لمسی باشد که بازدیدکنندگان ممکن است بخواهند بپوشند. رابین لی، عکاس، نویسنده و فیلمساز استرالیایی به بی بی سی می گوید: “شما وارد این فضاها می شوید و این فقط ذهن شما را منفجر می کند.” جدیدترین کتاب عکس لئو، این یک زندگی خلاقانه است – طراحان مد در خانهکه در این ماه منتشر شد، دارای 18 خانه است که همه متعلق به طراحان مد پیشرو هستند.

این کتاب از کنجکاوی لیا در مورد دنبال کردن طراحی رشد کرد. او می‌گوید: «من مجذوب پیدایش روح خلاق هستم، و این که از کجا می‌آید و چرا کسی باید خلق کند. او می گوید، این اثری است که به بررسی هم افزایی بین طراحی مد و فضای داخلی و اینکه چگونه آنها واقعاً یک زبان بصری هستند، می پردازد. این طراحان مد فقط طرح های خود را نمی پوشند، بلکه آنها را زندگی می کنند. لئو می افزاید: «آنها هیچ مرزی نمی بینند. برای آنها لباسی که می پوشند و خانه ای که در آن زندگی می کنند «یکی و یکسان» است. در اینجا هشت نمای داخلی از کتاب آورده شده است.

ورودی عمارت آلیس تمپرلی طراح بریتانیایی در سامرست بریتانیا، دارای ستون های دوریک و یک توپ دیسکوی غول پیکر است. این یک زیبایی شناسی است که در کتاب به عنوان “مانور بوهمیایی با جوجه سنگی ملاقات می کند” توصیف شده است. در درون، او احساس می کند که از ریل فرار کرده است لباس های براق و گلدوزی شده. لهجه ها و درخشش های طلایی در اطراف. منسوجات روشن با الگوی؛ لئو می نویسد و لباس هایی که “مانند نقاشی آویزان هستند.” این خانه ای است که “فقط پر از پارچه و رنگ است… واقعاً یک سواری وحشیانه است.” در کتابخانه، بازی از رنگ های مکمل، سقف گنبدی مارمالادی را می بیند که روی مبل ها و صندلی های آبی سلطنتی آویزان شده است. چرخش‌ها و نقش‌های حیوانی روی روکش صندلی‌ها نتیجه همکاری با طراح پارچه و دیوارپوش Romo است که در آن الگوها و چاپ‌های Temperley London به عنوان اشیایی برای خانه تفسیر می‌شوند و هماهنگی طبیعی بین مد و طراحی داخلی را تجسم می‌دهند.

خانه‌ها و لباس‌های سر در ملبورن و کسلمین که متعلق به کوتور استرالیایی توماسین دیل است، گرد هم آمده‌اند. لئو توضیح می دهد: «او به کار دستی وسواس دارد. او در کودکی چیزهایی درست می کرد و در بازار صنایع دستی محلی می فروخت. خانه های او حکایت از صنعت و خلاقیت شدید دارند. مواد طبیعی به رنگ نی که شبیه بافت کلاه های او است، به شدت به چشم می خورد. برای مثال، در آشپزخانه او، گروه‌هایی از سبدهای دست‌بافت و صندلی‌های حصیری قدیمی Marcel Breuer را می‌بینیم. مجسمه ها، سرامیک ها و سفال های خودش در سرتاسر خانه اش به نمایش گذاشته شده است. “باز هم، این جذابیت به فرم سه بعدی است. لیا می گوید: می توانید علاقه او را به بافت سطح و همچنین ادغام آن فرم به شکلی که زیبایی را برای او بیان می کند، مشاهده کنید. “پس چه کاسه باشد چه کلاه، همه از یک مکان است.”

لوک ادوارد هال، دانشمند خلاق، که برند مد خود را تأسیس کرد شاتو اورلاندو در سال 2022، با همسرش، طراح داخلی و مبلمان، دانکن کمپبل، و دو ویپتشان، در یک خانه سنگی در گلوسسترشر اشتراک می‌کند. طرح‌ها و همکاری‌های او بر اساس عشق او به طبقات بالای عجیب و غریب بریتانیا – جلیقه‌های راه راه، تی‌های طرح‌دار، ژاکت‌های مخملی و دمپایی مخملی – و الهام گرفته و الهام‌گرفته از بوکولیک او است. Cotswolds خانه یک صندوقچه پر از ظروف قدیمی در اتاق غذاخوری، یک سگ قدیمی استافوردشایر که از اجاق گاز مراقبت می کند و یک رنگ صورتی کاغذ دیواری گلدار در اتاق خواب همه چیز از دیدگاه نوستالژیک انگلستان صحبت می کند که در پروژه های او نفوذ می کند. او در این کتاب می‌گوید: «خطوط بین کار و زندگی شخصی‌ام بسیار مبهم است و تمام زیبایی‌شناسی در یکی می‌شود که من آن را دوست دارم».

طراح افسانه ای ایتالیایی مارکیز امیلیو پوچی (1914-1992)، مردی از رنسانس که در یک کاخ رنسانس زندگی می کرد، دیدگاه خلاقانه خود را به مد محدود نکرد، بلکه عطرها و کالاهای خانگی را روانه بازار کرد – و حتی در طراحی اتومبیل نیز مشغول بود. او به قول لئو “یکی از اولین طراحان برندی بود که سبک زندگی کاملی را انجام داد.” هنگامی که دخترش لاودومیا کنترل را به دست گرفت، حتی فراتر رفت و طرح‌های هندسی قابل توجه این لیبل – در رنگ‌های فوشیا و فیروزه‌ای مورد علاقه امیلیو – را در Palazzo Pucci در خانه خانواده فلورانس رونمایی کرد. لی می‌گوید: «او واقعاً برند را گرفت و به قرن جدید آورد. بسیاری از مردم شهامت لمس یک قصر قرن چهاردهمی را نداشتند و آنقدر روشنایی و رنگ به آن می بخشیدند.

جید هالند کوپر، دختر یک کشاورز و طراح مد، لباس‌هایی را با الهام از حومه‌های بریتانیا به درستی طراحی کرد – کت‌های توید، جلیقه‌های لحافی و لباس‌های سوارکاری. عشق به بیرون از خانه نیز در خانه خانوادگی نزدیک چلتنهام جریان دارد، خانه ای که او با همسرش جولیان دانکرتون، یکی از بنیانگذاران برند لباس Superdry و دو فرزندشان به اشتراک می گذارد. هالند کوپر در این کتاب می‌گوید: «اینکه من یک اتاق، یک باغ یا یک لباس طراحی می‌کنم، فرقی نمی‌کند». خانه سنگی نئوکلاسیک در باث، در ۱۶۰ هکتار، پر از چوب طبیعی، چرم قهوه‌ای و فضای سبز، دارای حمامی است که ردیف‌هایی از چکمه‌های ولینگتون با روکش هلند کوپر شرپا پوشانده شده است. سقف های باز و مناظر نیز در محله ترسیم می شود. لئو می گوید: «او زندگی می کند و با نام تجاری خود نفس می کشد.

لیا درباره اموالی که گری گراهام با شریک، هنرمند، کلکسیونر و طراح داخلی خود شان شرر به اشتراک می گذارد، می گوید: «وقتی وارد خانه آنها شدم، احساس می کردم زمان متوقف شده است. گراهام به‌خاطر پروژه‌های منحصربه‌فردش که جان تازه‌ای به مواد عتیقه می‌بخشد، شهرت دارد، بنابراین مناسب است که او در یک ساختمان قرن نوزدهمی مستقر شود که چندین بار تکرار شده است – بانک، اداره پست و فروشگاه بزرگ – و اکنون پر شده از مبلمان و پارچه های قدیمی. اتاق خوابی که روی دیوار تعبیه شده یک نمونه است. لئو می گوید: “خیلی دنج به نظر می رسد، فکر نمی کنی؟ من می خواهم به آنجا بروم.” او این کاغذ دیواری را از یک شیشه زنجبیل قدیمی طراحی کرد و همچنین از همان موتیف برای برخی از طرح های مد خود استفاده کرد. همه چیز خیلی به هم مرتبط است.”

سلینا بلو بر این زندگی خلاق اصرار می‌ورزد: «من یک طراح داخلی نیستم»، اما رنگ‌های غنی مخمل‌ها، ابریشم‌ها و کتانی‌های او دوباره در دکور رنگارنگ خانه مزرعه 200 ساله‌اش در گلاسترشایر ظاهر می‌شوند. بلو این عشق به رنگ را به مادرش نسبت می دهد که دلتنگ رنگ های روشن سرزمین مادری اش سریلانکا شده بود و بنابراین آنها را به خانه خانواده آورد. بلو می‌گوید: «فکر می‌کنم این همیشه یکی از طرفداران من بوده است – گوتیک با رنگ‌های روشن. به عنوان مثال، حمام آبی تماشایی او دارای یک وان پنجه ای مشکی در کنار ردیفی از ماسک های بالماسکه و نیم تنه ای است که یکی از کلاه های مورد علاقه اش فیلیپ تریسی را بر سر دارد. طراح داخلی یا نه، زیبایی شناسی جسورانه Blow فریبنده است. لئو می گوید: «برای رنگ آمیزی کل اتاق به آبی روشن، شجاعت و اعتماد به نفس زیادی لازم است. “و بعد می بینی که ژاکت همان رنگی است که او پوشیده است.”

خانه حداکثری لوسیندا چمبرز در لندن، یکی از بنیانگذاران برچسب مد Colville و مدیر سابق مد ووگ، بسیار با چمباتمه ای که او زمانی در دهه 80 خانه می نامید فاصله دارد، اما هنوز روحیه غیرقانونی آن سال های اولیه را حفظ کرده است. با پارچه های ناهماهنگ اتاق نشیمن و طرح رنگ روشن. الگوهای هندسی الهام گرفته شده از سفر کولویل در همه جا دیده می شود، و مانند لباس های او، راحتی کلیدی است. چمبرز می گوید که ایجاد طراحی داخلی بسیار شبیه به ساخت لباس است. او توصیه می کند: «مبل و میز را قبل از اضافه یا کم کردن عناصر دیگر انتخاب کنید، مانند اضافه کردن گوشواره، مهره یا کیف.» برای چمبرز، “بدون مرز” دو شکل خلاقانه را از هم جدا می کند. او می گوید: “شما بدن خود را مانند خانه ای که در آن زندگی می کنید تزئین می کنید.”