انتخابات در ژاپن معمولاً اموری آرام و کسل کننده است.
این انتخابات ویژه هیچ کدام نبود.
این رای دراماتیک به دنبال رسوایی فساد مالی سیاسی که در سال گذشته فاش شد با مشارکت قانونگذاران ارشد حزب حاکم لیبرال دموکرات (LDP) و اعضای کابینه صورت گرفت که وجهه حزب را خدشه دار کرد و خشم عمومی را برانگیخت.
رای دهندگان این خشم را در این انتخابات احساس کردند و با تنبیه آن در پای صندوق های رای، پیامی قوی به LDP ارسال کردند.
بر اساس بهترین برآوردها، LDP که از سال 1955 تقریباً به طور مداوم در قدرت بوده است، اکثریت تک حزبی خود را در مجلس سفلی قدرتمند کشور از دست داده است.
LDP نیز اکثریت خود را در ائتلاف حاکم از دست داد. شریک ائتلاف کوچک او، کومیتو، چندین کرسی خود از جمله کرسی رهبری را از دست داد، به این معنی که حتی با شریک LDP خود، هنوز از 233 کرسی مورد نیاز برای اکثریت فاصله دارد.
نخست وزیر شیگرو ایشیبا ریسک سیاسی کرد و نتیجه معکوس داد.
او و LDP میزان خشم عمومی و مهمتر از آن، تمایل خود را برای اقدام بر اساس آن دست کم گرفتند.
اما این یک طوفان کامل بود – یک رسوایی فساد در حالی که ده ها قانونگذار حزب حاکم به دلیل اختلاس میلیون ها دلار از رویدادهای جمع آوری کمک های سیاسی مورد بازجویی قرار گرفته اند، خانواده های ژاپنی با تورم، قیمت های بالا، دستمزدهای راکد و اقتصاد کند دست و پنجه نرم می کنند.
برای باقی ماندن در قدرت، LDP اکنون نیاز به تشکیل ائتلاف با سایر احزاب دارد که در انتخابات اخیراً جنگیدند و این کار را از موضع ضعف قابل توجهی انجام خواهد داد. این به این معنی است که او باید وارد مذاکره شود و برای زنده ماندن امتیازاتی بدهد.
اغراق کردن اینکه چقدر نادر است سخت است. LDP همیشه جایگاه امن و با ثباتی در سیاست ژاپن داشته است.
حزب حاکم تجربه زیادی در حکومت دارد – و زمانی که اپوزیسیون در سال 1993 و 2009 به قدرت رسید، هر بار به مدت سه سال، پایان بدی داشت.
از زمانی که LDP در سال 2012 به قدرت بازگشت، موفق شد تقریباً بدون جایگزینی در انتخابات یکی پس از دیگری پیروز شود. مدت‌هاست که نسبت به وضع موجود تسلیم شده‌اند و اپوزیسیون هنوز برای جامعه قانع‌کننده نیست.
میوکی فوجیزاکی، 66 ساله، چند روز قبل از انتخابات به من گفت: “فکر می کنم ما (ژاپنی ها) بسیار محافظه کار هستیم.”
چالش و ایجاد تغییرات برای ما بسیار دشوار است. و اگر حزب حاکم یک بار تغییر کرد (و اپوزیسیون آمد)، در نتیجه هیچ چیز تغییر نکرد، بنابراین ما تمایل داریم محافظه کار بمانیم.”
خانم فوجیزاکی به من گفت که مطمئن نیست این بار به چه کسی رای دهد، به خصوص با رسوایی فساد جمع آوری کمک های مالی که بر سر LDP آویزان شده است. اما از آنجایی که او همیشه به LDP رای می داد، قرار بود در این انتخابات نیز همین کار را انجام دهد.
نتایج این انتخابات بیشتر وضعیت سیاست ژاپن را نشان می‌دهد: حزب حاکمی که دهه‌ها بر آن تسلط داشته است و اپوزیسیونی که نتوانسته است در کنار هم قرار بگیرد و در زمانی که مردم به آن نیاز دارند، جایگزین مناسبی ارائه دهد.
در این انتخابات، LDP اکثریت خود را از دست داد. اما واقعا هیچ کس برنده نشد.
حزب حاکم ژاپن در پای صندوق های رای متضرر شده است، اما به اندازه ای نیست که بیرون رانده شود.
جفری هال، مدرس دانشگاه مطالعات بین‌المللی کاندا، به بی‌بی‌سی گفت که در حالی که رای‌دهندگان می‌خواهند سیاستمداران خود را از طریق انتخابات پاسخگو نگه دارند، اما «در ذهن رأی‌دهندگان، واقعاً کسی وجود ندارد» که آنها به مسئول بودن اعتماد دارند.
در این انتخابات، بزرگترین حزب اپوزیسیون – حزب دموکراتیک مشروطه (CDP) – به دستاوردهای قابل توجهی دست یافت. اما ناظران می گویند که این نتایج آنقدر در مورد حمایت رای دهندگان از مخالفان نیست بلکه در مورد خشم رای دهندگان از LDP است.
به نظر می رسد این انتخابات در مورد رأی دهندگانی است که از حزب و سیاستمدارانی که آنها را فاسد و کثیف می بینند به ستوه آمده اند. اما این جایی نیست که آنها بخواهند یک رهبر جدید بیاورند.
که ژاپن را با یک حزب حاکم تضعیف شده و یک اپوزیسیون تقسیم شده باقی می گذارد.
ژاپن مدت‌هاست که به عنوان چراغی برای ثبات سیاسی تلقی می‌شود – یک پناهگاه امن برای سرمایه‌گذاران و یک شریک دیپلماتیک قابل اعتماد در منطقه آسیا-اقیانوسیه که به طور فزاینده‌ای ناآرام می‌شود.
این هرج و مرج سیاسی در ژاپن نه تنها مردم خود، بلکه همسایگان و متحدانش را نیز نگران کرده است.
هرچند LDP به قدرت برسد، این کار را با امتیازاتی ضعیف و دست بسته به ائتلاف انجام خواهد داد.
وظیفه چرخش اقتصاد، ایجاد یک سیاست منسجم دستمزد و رفاه و حفظ ثبات کلی سیاسی آسان نخواهد بود.
بازگرداندن اعتماد و احترام مردمی که از سیاست خسته شده اند بسیار دشوارتر خواهد بود.