آیا طرح آنها نیروی کار را ارزان تر می کند؟

دولت تازه منتخب کارگر از سخنرانی پادشاه در روز چهارشنبه برای تشریح برنامه های خود برای ملی کردن مجدد راه آهن استفاده کرد.

اما این چه معنایی برای مسافران خواهد داشت و چگونه کار خواهد کرد؟

دولت کرایه‌های کمتر را تضمین نمی‌کند، اما وعده «ضمانت بهترین کرایه» را داده است تا مردم همیشه کمترین کرایه را برای سفر خود بپردازند.

او همچنین وعده داد که اصلاحاتش خرید بلیط ارزان‌تر را آسان‌تر می‌کند.

با این حال، تونی مایلز، متخصص راه آهن، که بیش از 40 سال در این صنعت بوده است، زمانی که برنامه ها برای اولین بار اعلام شد به بی بی سی گفت که هر گونه صرفه جویی به احتمال زیاد حداقل خواهد بود.

او گفت که این به این دلیل است که سودآوری اپراتورهای خصوصی در حال حاضر بسیار پایین بوده است، به طور متوسط ​​​​12p برای هر سفر مسافر.

او استدلال می‌کرد که این بدان معناست که کارگر فقط می‌تواند پس‌اندازهای بسیار کمی را در هر سفر منتقل کند.

بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم و تا دهه 1990، سیستم ریلی بریتانیا به طور کامل ملی شد و دولت مالک شبکه ریلی و تمام قطارها بود.

این صنعت در دهه 1990 با خدماتی که توسط شرکت های راه آهن مختلف اداره می شد خصوصی شد.

در حال حاضر، زیرساخت توسط شبکه ریل مدیریت می شود، در حالی که خدمات قطار مسافربری توسط اپراتورهای فردی انجام می شود.

وضعیت در اسکاتلند و ولز متفاوت است، جایی که خدمات مسافری در حال حاضر توسط دولت های واگذار شده مدیریت می شود. در ایرلند شمالی، این سیستم به طور کامل ملی شده است.

حزب کارگر می‌خواهد با تأیید طرح‌های ایجاد ریل بریتانیایی بزرگ (GBR) به سمت ملی‌سازی حرکت کند.

این نهاد دولتی بر سیستم ریلی انگلستان، ولز و اسکاتلند نظارت خواهد داشت.

قراردادهای خدماتی که در حال حاضر توسط شرکت‌های خصوصی در انگلیس نگهداری می‌شوند را پس از انقضای آنها در آینده به عهده خواهد گرفت.

با این حال، دولت نگفته است که GBR “گازهای نورد” (اصطلاح صنعتی برای سهام نورد) را از شرکت های خصوصی بازخرید خواهد کرد. این بدان معناست که او به اجاره آنها ادامه خواهد داد.

همچنین پیشنهادی مبنی بر ملی شدن شرکت های حمل و نقل ریلی وجود ندارد، در عوض دولت می گوید GBR از اپراتورهای حمل و نقل حمایت و ارتقا خواهد داد.

دولت همچنین قصد دارد یک ناظر مستقل به نام سازمان استانداردهای مسافری ایجاد کند که “از بهبود خدمات در برابر طیف وسیعی از اقدامات دفاع خواهد کرد”.

مارک سیمونز، معاون سردبیر ژورنال راه آهن بین‌المللی، می‌گوید که این امر به قطارها امکان می‌دهد تا «بسته به نحوه تأمین مالی کارها» و اینکه آیا به پروژه‌های ساختمانی بزرگ پیش بروند، بهتر حرکت کنند.

آقای سیمونز همچنین با بیان اینکه GBR ممکن است همچنان “کمبود مهارت” داشته باشد، گفت که GBR چه تجربه ای خواهد داشت، مشکلی که به گفته او بر سیستم های ریلی در سراسر اروپا تأثیر می گذارد.

وی گفت: “اگر بسیاری از افراد پس از پایان قرارداد اپراتورهای راه آهن ترک کنند، می توانیم شاهد تخلیه استعدادها باشیم.”

لوکزامبورگ دارای یک سیستم کاملاً دولتی است که در آن تمام سفرهای قطار رایگان است و بلیط قطار در سایر کشورهای اروپایی که کنترل دولتی بیشتری نسبت به بریتانیا دارند می‌تواند بسیار ارزان‌تر باشد.

با این حال، این زنجیره‌ها نیز سرمایه‌گذاری زیادی از دولت دریافت می‌کنند که می‌تواند به معنای مالیات بالاتر باشد.

آقای مایلز ادعا می‌کند که سیستم حق رای بریتانیا، که بر اساس آن دولت مالک شبکه از طریق راه آهن ملی است و قراردادهای اپراتور را به شرکت‌های خصوصی واگذار می‌کند، قبل از شیوع کووید، “غبطه اروپا” بود.

او گفت که سواری در نتیجه سیستم حق رای افزایش یافته است، اما افزود که قراردادهای امضا شده در طول همه گیری کووید-19 “عجله” و “بیش از حد سخاوتمندانه” بودند.

او به خدمات حمل و نقل برای لندن و اتوبوس منچستر به عنوان نمونه هایی اشاره کرد که در آن یک سیستم عمومی از حق رای دادن پیمانکاران خصوصی می تواند کار کند.

آقای سیمونز می گوید قطارهای بریتانیا “آنقدرها هم که مردم فکر می کنند بد نیستند”.

“گاهی اوقات به نظر می رسد که همه جا بهتر است، و این اصلا درست نیست.”

با این حال، او گفت که کشورهای دیگر با برنامه ریزی بلندمدت برای پروژه های بزرگ “به جلو حرکت می کنند”.

اگر کارگر صبر کند تا قراردادهای حق رای فعلی تمام شود و آنها را به عهده بگیرد، همانطور که دولت قبلی در دوران کووید انجام داد، لزوماً هزینه ای برای مالیات دهندگان نخواهد داشت.

با این حال، این به معنای پذیرش بدهی ها، اجاره ها و تعهدات اپراتورهای راه آهن مانند صندوق های بازنشستگی و اجاره نامه های حمل و نقل ریلی است.

حزب کارگر می‌گوید برنامه‌های آن سالانه ۲.۲ میلیارد پوند برای مالیات‌دهندگان صرفه‌جویی می‌کند، اما دولت هیچ تضمینی برای سرمایه‌گذاری مجدد تمام این پول در راه آهن نداده است.

آقای سیمونز می‌گوید: «این می‌تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد، با توجه به اینکه برنامه‌هایی در دست اجراست تا شبکه‌های ریلی به مالکیت عمومی درآیند، زیرا قراردادهای فعلی اپراتورها به پایان می‌رسد.

برخی از اپراتورهای قطار پس از واگذاری به اپراتور دولتی آخرین راه، در حال حاضر تحت نظارت عمومی قرار دارند.

قرار است امتیازات بسیاری از اپراتورهای ریلی در چند سال آینده تمدید شود، اما برخی از آنها تاریخ پایان «پرمدت» زودتر دارند که به دولت اجازه می‌دهد زودتر کنترل را در دست بگیرد.

تمام قراردادها یا شرایط اولیه اپراتورهای ریلی تا اکتبر 2027 منقضی می شود.

تاریخ پایان قراردادهای اپراتور خصوصی بریتانیا

• جنوب غربی – می 2025
• Essex Thameside (c2c) – ژوئیه 2025
• شرق آنگلیا – سپتامبر 2026
• وست میدلندز – سپتامبر 2026
• Chiltern – دسامبر 2027
• تیمزلینک، جنوبی و شمالی بزرگ – آوریل 2028
• وسترن بزرگ – ژوئن 2028
• ایست میدلندز – اکتبر 2030
• کراس (آریوا) – اکتبر 2031
• ساحل غربی – اکتبر 2032

تاریخ پایان دوره اول اپراتورهای خصوصی بریتانیا*

• آنگلیا شرقی – سپتامبر 2024
• Chiltern – آوریل 2025
• تیمزلینک، جنوبی و شمالی بزرگ – آوریل 2025
• وسترن بزرگ – ژوئن 2025
• وست میدلندز – سپتامبر 2026
• میدلندز شرقی – اکتبر 2026
• ساحل غربی – اکتبر 2026
• کراس (آریوا) – اکتبر 2027

*بدون تاریخ پایان «ترم اول» برای ساوت وسترن یا اسکس تیمساید (c2c)

اپراتورهای عمومی انگلستان

• سونیا کالدونیا
• ساحل شرقی (LNER)
• راه آهن N. I
• شمالی
• ScotRail
• جنوب شرقی
• TransPennine Express
• حمل و نقل برای ولز

منبع: شرکای راه آهن، وزارت حمل و نقل