گتی ایماژوزیر امور خارجه چین و مقامات حماس اعلام کردند که گروه‌های فلسطینی رقیب حماس و فتح اعلامیه‌ای را امضا کردند که در آن پس از جنگ با اسرائیل در نشستی با میانجیگری چین، «دولت آشتی ملی» موقت برای کرانه باختری و غزه اشغالی برای کرانه باختری اشغالی و غزه موافقت کردند.
نمایندگان این گروه ها به همراه 12 جناح فلسطینی دیگر پس از سه روز گفتگو در پکن متعهد شدند که برای اتحاد تلاش کنند.
این آخرین معامله از چندین توافق آشتی است که حماس و فتح در روابط طولانی مدت خود با یکدیگر مذاکره کردند، که هیچ یک هنوز به شکاف پایان نداده است.
اسرائیل همچنین نقش حماس یا فتح را در اداره غزه پس از پایان جنگ رد کرده است.
انشعاب عمیق در سال 2007 آغاز شد، زمانی که حماس پس از بیرون راندن اجباری فتح از غزه، تنها حاکم غزه شد. این اتفاق پس از آن رخ داد که محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین و رهبر فتح، دولت حماس را که پس از پیروزی حماس در انتخابات سراسری یک سال قبل تشکیل شده بود، منحل کرد.
از آن زمان به بعد، تنها بخشی از کرانه باختری به اختیار تشکیلات خودگردان فلسطینی تحت سلطه فتح باقی مانده است.
حماس کنترل غزه را از زمان آغاز جنگ با اسرائیل در 7 اکتبر با حمله بی سابقه حماس به اسرائیل که حدود 1200 کشته و 251 نفر به عنوان گروگان به غزه بازگردانده شد، از دست داده است. به گفته وزارت بهداشت منطقه تحت کنترل حماس، بیش از 39000 فلسطینی در نتیجه تهاجمات رژیم صهیونیستی در غزه کشته شده اند.
حسام بادران، سخنگوی حماس در بیانیه‌ای که در تلگرام منتشر شد، گفت: این بیانیه یک گام مثبت اضافی برای دستیابی به وحدت ملی فلسطین است.
او گفت که این گروه‌ها بر سر “خواسته‌های فلسطینی‌ها در رابطه با پایان جنگ… که عبارتند از: آتش‌بس، خروج کامل از نوار غزه، کمک و بازسازی به توافق رسیدند.”
وی گفت: “مهمترین بخش” آنچه مورد توافق قرار گرفت، ایجاد یک دولت اجماع ملی فلسطینی است که “امور مردم ما در غزه و کرانه باختری را مدیریت کند، بر بازسازی نظارت کند و شرایط را برای انتخابات آماده کند.”
در اصل، این اعلامیه بیانگر قصد است، زیرا موانع جدی برای اجرای چنین توافقی وجود دارد. فتح هنوز اظهار نظری نکرده است، اگرچه محمود العلول، سخنگوی آن، پس از اعلام این خبر از چین برای حمایت از آرمان فلسطین تشکر کرد.
اسرائیل که قول داده حماس را قبل از پایان جنگ نابود کند، به سرعت بیانیه پکن را رد کرد.
اسرائیل کاتز، وزیر امور خارجه اسرائیل در شبکه X گفت: «محمود عباس به جای چشم پوشی از تروریسم، قاتلان و متجاوزان حماس را در آغوش می گیرد و چهره واقعی خود را آشکار می کند.
وی افزود: در واقع این اتفاق نخواهد افتاد زیرا حکومت حماس شکست خواهد خورد و عباس غزه را از دور تماشا خواهد کرد. امنیت اسرائیل تنها در دستان اسرائیل باقی خواهد ماند.»
اما عدم موفقیت در معاملات گذشته، چین را که می‌خواهد در درگیری طولانی‌مدت بین اسرائیل و حماس میانجیگری کند و وحدت فلسطین را کلید این نتیجه می‌داند، منصرف نکرده است. پکن قبلا میزبان مذاکرات حماس و فتح در ماه آوریل بود.
ما نینگ، سخنگوی وزارت امور خارجه چین روز سه‌شنبه گفت: چین و فلسطین برادران قابل اعتماد و شرکای خوبی هستند و چین برای اتحاد و آشتی «به‌طور خستگی‌ناپذیر با همه طرف‌های مرتبط کار خواهد کرد».
وانگ یی وزیر امور خارجه پس از امضای این بیانیه در اظهاراتی که رویترز گزارش داد، گفت: «آشتی یک موضوع داخلی برای جناح‌های فلسطینی است، اما در عین حال بدون حمایت جامعه بین‌المللی نمی‌توان به آن دست یافت».
او همچنین یک طرح سه مرحله ای برای حل و فصل جنگ در غزه را تشریح کرد: ترویج آتش بس پایدار. حفظ «اصل حکومت فلسطینی بر فلسطین»؛ و به رسمیت شناختن کشور فلسطین به عنوان بخشی از راه حل دو دولتی و اعطای عضویت کامل به آنها در سازمان ملل.
حمایت چین از آرمان فلسطین به دوران مائو تسه تونگ، رهبر حزب کمونیست چین برمی گردد که در حمایت از جنبش های موسوم به «آزادی ملی» در سراسر جهان، برای فلسطینیان سلاح فرستاد. مائو حتی اسرائیل را با تایوان – هر دو مورد حمایت ایالات متحده – به عنوان پایگاه امپریالیسم غربی مقایسه کرد.
مقامات چین و حتی رئیس جمهور شی جین پینگ در اظهارات خود در مورد مناقشه اخیر بر ضرورت تشکیل کشور مستقل فلسطین تاکید کرده اند. آقای شی همچنین دیپلمات های ارشد خود را برای گفتگو به خاورمیانه فرستاده است و اخیراً میزبان رهبران عرب در کنفرانسی در پکن بوده است.
این درگیری همچنین در زمانی رخ می‌دهد که چین جاه‌طلبی برای ایفای نقش مستقیم‌تر در سیاست بین‌الملل دارد و خود را خواستگاری بهتر از ایالات متحده برای جهان معرفی کرده است. سال گذشته او میانجیگری میان رقبای خاورمیانه‌ای ایران و عربستان سعودی بود برای بازیابی روابط برای اولین بار از سال 2016.
از آن زمان، او دیدگاهی از نظم جهانی به رهبری چین را ترویج می کند و در عین حال آنچه را که به نظر او شکست های رهبری “هژمونیک” ایالات متحده می داند، انتقاد می کند.