El Deseo، عکس توسط Iglesias Másکارگردان افسانه‌ای اسپانیایی سبک خاص خود را برای این «مراقبه‌ای صمیمانه درباره پیری و مرگ» با دو اجرای برجسته به ایالات متحده آورده است.
پدرو آلمودوار پس از چهار و نیم دهه ساخت فیلم‌های تحسین‌شده اسپانیایی‌زبان، اولین فیلم بلند انگلیسی‌زبان خود را نوشته و کارگردانی کرده است. و به سختی می توانست دو بازیگر بهتر برایش انتخاب کند. The Room Next Door که از رمان سیگرید نونیز اقتباس شده است، جولیان مور و تیلدا سوینتون را بازی می کنند که هر دو حتی با معیارهای درخشان خود خیره کننده هستند.
شخصیت های آنها اینگرید (مور) و مارتا (سوینتون) دو دوست قدیمی هستند که در دهه 1980 به عنوان روزنامه نگار مجله در نیویورک کار می کردند. اینگرید نویسنده شد و آخرین رمان او به ترس از مرگ می پردازد، در حالی که مارتا حرفه ای طولانی به عنوان یک خبرنگار جنگی شجاع داشت. آنها چند سال پیش ارتباط خود را از دست دادند، اما وقتی اینگرید متوجه شد که مارتا برای سرطان دهانه رحم در بیمارستانی در منهتن تحت درمان است، با عجله به بالین او می رود و آنها به سرعت بیشتر از همیشه به هم نزدیک می شوند. در واقع، آنها آنقدر به هم نزدیک می شوند که مارتای به طرز نگران کننده ای رنگ پریده و لاغر از اینگرید می خواهد که به او لطف بزرگی کند. او قرص اتانازی را در تاریک وب پیدا کرد، اما نمی‌خواهد در حین مصرف آن تنها بماند. او می خواهد اینگرید در اتاق بعدی باشد.
اگر قبلاً یک فیلم آلمودوار را دیده باشید، می‌توانید ویژگی‌های متمایز آن را ببینید: هیچ کارگردان دیگری از این سبزها، قرمزها، زردها و آبی‌های عمیق استفاده نمی‌کند – و کمتر کسی جرأت می‌کند که این همه اسپانیایی به طور تصادفی در داخل و اطراف ظاهر شوند. نیویورک. با این حال، اگر چیز بهتری نمی دانستید، می توانید تصور کنید که وودی آلن در این ماجرا نقش داشته است. با توجه به اینکه این فیلم یک درام محاوره‌ای درباره نیویورکی‌های بافرهنگ و ثروتمند است که در پارک‌ها قدم می‌زنند و درباره عشق، زندگی، رابطه جنسی و مرگ بحث می‌کنند، مقایسه اجتناب‌ناپذیر است.
اما «اتاق بعدی» بیشتر شبیه یکی از فیلم‌های اخیر آلن است تا فیلم‌های اولیه یا میانی‌اش، به این معنا که دیالوگ‌ها می‌توانند آنقدر بی‌حرکت باشند که دندان‌های شما را به هم بخزد. برای مثال، وقتی مارتا از دختر بیگانه خود یاد می کند، می گوید: «قبل از بلوغ، شکاف واقعی بین ما برید. دوران نوجوانی او را مشخص کرد. آلمودوار بهانه ای برای چنین ارائه پرمخاطب دارد، زیرا انگلیسی زبان اول او نیست، اما بخش هایی از فیلم وجود دارد که باعث شد آرزو کنم کاش به زبان اسپانیایی بود.
اتاق همسایه
کارگردان: پدرو آلمودوار
بازیگران: تیلدا سوینتون، جولیان مور، جان تورتورو
همانطور که هست، The Next Room شبیه یک نمایشنامه کم‌هزینه خارج از برادوی است: یک دو دستی که فقط کمی برای صفحه نمایش بزرگ بهینه شده است. اما باز هم، این یک بازی دو دستی با بازی مور و سوئینتون است و اگر کسی بتواند به دیالوگ های بی اثر جان بدهد، می تواند. مور مخصوصاً در برداشتن عباراتی که از زبان هر کس دیگری مشهور است مهارت دارد و آنقدر فشار و عدم قطعیت در صدایش ایجاد می کند که مانند چیزی است که یک فرد منطقی می تواند بگوید.
با این حال، نیمه اول دشوار The Next Room می تواند دشوار باشد، اما پس از خروج شخصیت ها از نیویورک بیشتر و بیشتر لذت بخش می شود. مارتا برای یک “تعطیلات” یک ماهه یک خانه مجسمه سازی فوق العاده گران قیمت را در کوهستان اجاره می کند و با نزدیک شدن به آخرین روز زندگی او در زمین، دوستی او با اینگرید گرم تر، شادتر و تاثیرگذارتر می شود. در همین حال، جان تورتورو به عنوان دوست پسر سابق هر دو زن، که اکنون در مورد وحشت بحران آب و هوا سخنرانی می کند، موضوعات فیلم را عمیق تر می کند. و الساندرو نیولو به عنوان یک کارآگاه پلیس که از خودکشی به دلایل مذهبی متنفر است، خطراتی را اضافه می کند.
آلمودوار که اکنون 74 سال دارد، آشکارا در مورد مرگ و میر بسیار فکر می کرد. «اتاق بعدی» یک اثر فلسفی وزین نیست – همان‌قدر که بالغ است، هنوز درخشش‌هایی از طنز بی‌پروا و ملودرام بد دارد. اما این به یک مراقبه شیرین و صمیمانه در مورد پیری، مرگ، و اینکه آیا شادی در ناامیدترین شرایط مفید است یا خیر، تبدیل می‌شود. چنین فیلم هایی به هر زبانی کم هستند.