جودپور: شهر آبی در حال ناپدید شدن هند

منطقه برهماپوری در شهر جودپور هند در پای قلعه معروف بالای تپه قرار دارد.

در سال 1459 توسط پادشاه راجپوت، رائو جودا، که شهر به نام او نامگذاری شده است، ساخته شد، این شهرک مستحکم با دیوار در سایه قلعه مهرانگره بوجود آمد و در نهایت به عنوان شهر قدیمی یا اصلی جودپور با خانه های آبی خود شناخته شد.

استر کریستین اشمیت، دانشیار دانشکده هنر و معماری جیندال، می‌گوید رنگ آبی نمادین احتمالاً قبل از قرن هفدهم مورد استفاده قرار نگرفته بود.

اما از آن زمان خانه‌های آبی این منطقه به نشانه‌ای از هویت جودپور تبدیل شده و توجه سراسر جهان را به خود جلب کرده است.

سونایانا راتور، متصدی موزه مهرانگاره، توضیح می‌دهد که جودپور در ایالت راجستان، «شهر آبی» نامیده می‌شود، زیرا برهماپوری با وجود گسترش در ۷۰ سال گذشته، قلب آن باقی مانده است.

برهماپوری – که تقریباً به “شهر برهمن ها” در سانسکریت ترجمه می شود – به عنوان مستعمره ای از خانواده های طبقه بالایی ساخته شد که رنگ آبی را به عنوان نمادی از تقوای اجتماعی-فرهنگی خود در سیستم کاست هندو پذیرفتند.

آنها به عنوان یهودیان شفشاون – یا شهر آبی مراکش – که در قرن پانزدهم برای فرار از دست تفتیش عقاید اسپانیا در بخش قدیمی شهر، معروف به مدینه، ساکن شدند، برجسته هستند. اعتقاد بر این است که آنها خانه ها، مساجد و حتی ادارات دولتی خود را با رنگ آبی رنگ کردند که در یهودیت سایه ای الهی و نماد آسمان مقدس است.

از این گذشته، این رنگ از یک جهت مفید بود. رنگ آبی آمیخته با گچ سنگ آهک – که در خانه های براهماپورا نیز استفاده می شود – علاوه بر جذب گردشگرانی که توسط ظاهر عجیب محیط اطراف جذب می شوند، فضای داخلی سازه ها را خنک می کند.

اما برخلاف شافهاوزن، آبی در جودپور شروع به محو شدن کرده است. دلایل متعددی برای این امر وجود دارد.

از نظر تاریخی، رنگ آبی به دلیل دسترسی آسان نیل طبیعی در منطقه، گزینه مناسبی برای مردم برهماپوری بود – شهر بایانا در شرق راجستان یکی از مراکز اصلی تولید نیل در این کشور در آن زمان بود. اما با گذشت سالها، نیل از بین رفت زیرا کشت این محصول باعث آسیب بیش از حد به خاک شد.

علاوه بر این، دما آنقدر افزایش یافته است که رنگ آبی برای خنک نگه داشتن خانه ها کافی نیست. افزایش درآمدهای قابل تصرف نیز منجر به تغییر تدریجی امکانات مدرن مانند تهویه هوا شده است که به مردم کمک می کند تا با گرمای سوزان کنار بیایند.

اودیت باتیا، دانشیار مهندسی عمران در موسسه فناوری هند (IIT)، گاندیناگار، که روی انعطاف‌پذیری زیرساخت‌ها و تأثیر تغییرات آب و هوایی بر سیستم‌های ساخته شده و طبیعی کار می‌کند، می‌گوید: «در طول سال‌ها دما به تدریج افزایش یافته است.

تجزیه و تحلیل روند توسط IIT Gandhinagar نشان داد که میانگین دمای جودپور از 37.5 درجه سانتیگراد در دهه 1950 به 38.5 درجه سانتیگراد در سال 2016 افزایش یافت.

آقای باتیا می‌گوید علاوه بر خنک نگه داشتن خانه‌ها، این رنگ آفات را نیز دفع می‌کند، زیرا نیل طبیعی با سولفات مس آبی روشن، یک عامل ضد رسوب محبوب که معمولاً در رنگ‌های قرن بیستم استفاده می‌شود، مخلوط شده است.

در حالی که آقای بهاتیا معتقد نیست که شهرنشینی شیطانی است، اما اشاره می کند که می تواند منجر به کنار گذاشتن نسبتاً غیرعلمی سنت هایی شود که برای خدمت به سیستم ها و بوم شناسی ایجاد شده اند.

«دیروز اگر کسی از مسیری در جودپور با خانه‌های آبی رنگ در دو طرف آن راه می‌رفت و امروز در همان خطی که خانه‌ها اکنون رنگ تیره‌تری دارند، قدم می‌زدند، حتی کوچک‌ترین نسیمی باعث می‌شود که احساس گرمی بیشتری نسبت به آنچه احساس می‌کردند داشته باشند. مثل قبل،” او می گوید.

این اثر جزیره گرمایی نامیده می‌شود، جایی که اثر گرمایش زمانی تقویت می‌شود که گرما و نور خورشید توسط بتن، سیمان و شیشه‌ای که برای ساختن سازه‌ها استفاده می‌شوند، تقویت شده و به محیط بازتاب می‌شوند. با رنگ های تیره تر، اثر حتی قوی تر است.

علاوه بر این، با باز شدن روزافزون شهرها به روی فرهنگ ها و مردم جدید، روش های ساخت و ساز محلی – مانند استفاده از گچ آهک در آب و هوای گرم تر – با روش های جدیدی مانند استفاده از سیمان یا بتن جایگزین می شود که رنگدانه آبی را جذب نمی کند. خوب

آدیتیا دیو، یک مهندس عمران 29 ساله از برهماپوری، می‌گوید خانه خانوادگی 300 ساله‌اش عمدتاً آبی باقی مانده است، اگرچه آنها هر از چند گاهی دیوارهای بیرونی را به رنگ‌های دیگر رنگ آمیزی می‌کنند.

این عمدتا به این دلیل است که کمبود نیل باعث افزایش هزینه ها در سال های اخیر شده است. رنگ آمیزی مجدد خانه ها به رنگ آبی فقط یک دهه پیش حدود 5000 روپیه (60 دلار؛ 45 پوند) هزینه داشت، اما امروز بیش از 30000 روپیه هزینه دارد.

آقای دیو می‌گوید: «امروزه در خانه‌ها زهکش‌های باز وجود دارد که رنگ آبی را لکه‌دار می‌کند و به دیوارها آسیب می‌رساند.

به همین دلیل وقتی پنج سال پیش خانه‌اش را در برهماپور ساخت، نمای کاشی‌کاری‌شده‌ای را انتخاب کرد که نیازی به نگهداری مکرر نداشت.

او می گوید: «این فقط مقرون به صرفه تر است.

دیپاک سونی، یک فروشنده لباس که با مقامات محلی برای حفظ خانه های آبی موجود براهماپوری و احیای خانه هایی که رنگ خود را از دست داده اند، همکاری می کند، این دگرگونی باعث می شود بازدیدکنندگان احساس فریب خوردن کنند.

ما باید خجالت بکشیم که وقتی کسی به دنبال خانه‌هایی می‌گردد که هویت شهر ما را شکل داده‌اند، نمی‌توانند آن‌ها را پیدا کنند. بسیاری از خارجی ها جودپور را با Shaven مقایسه می کنند. اگر شووین توانست خانه هایشان را برای قرن ها آبی نگه دارد، چرا ما نتوانیم؟ – می پرسد.

در سال 2018، آقای سونی، که اصالتاً اهل براهماپوری است و اکنون در خارج از بخش دیواری جودپور زندگی می کند، در حال مذاکره با مقامات محلی و جوامع برای نجات میراث منحصر به فرد شهر خود بوده است. از سال 2019، او همچنین به صورت محلی از ساکنان برهماپوری برای رنگ آمیزی دیوارهای بیرونی 500 خانه هر ساله کمک مالی جمع آوری کرده است.

او می‌گوید در طول سال‌ها، نزدیک به 3000 صاحب خانه در برهماپورا را متقاعد کرد که به رنگ آبی در دیوارهای بیرونی و سقف خانه‌هایشان بازگردند، “به طوری که حداقل وقتی کسی در برهماپورا عکس می‌گیرد، پس‌زمینه آبی به نظر برسد.”

آقای سونی تخمین می زند که حدود نیمی از حدود 33000 خانه در برهماپورا در حال حاضر آبی هستند.

او در حال کار با مقامات محلی و قانونگذاران بر روی طرحی برای اعمال گچ آهکی است تا خانه های بیشتری رنگ آمیزی شوند.

او می گوید: این کمترین کاری است که او می تواند برای شهری که او را خانه می نامد انجام دهد.

“چرا مردم خارج از جودهپور به شهر ما اهمیت می دهند اگر ما به میراث آن اهمیت نمی دهیم و کاری برای نجات آن انجام می دهیم؟”

اخبار بی بی سی هند را دنبال کنید اینستاگرام، یوتیوب، توییتر و فیس بوک