چگونه رهایی “هنرمند درونی” ما می تواند به ما کمک کند آرام بمانیم

خلاقیت می‌تواند حس آرامش را به ارمغان بیاورد و میل به خرید بیشتر و بیشتر چیزهای بیشتر را از بین ببرد.

طراح لو راث چند سال پیش بازیافت را شروع کرد. او به بی‌بی‌سی می‌گوید: «از کنار مغازه‌ی دست‌فروشی عبور می‌کردم و همیشه انبوهی از آن صندلی‌های همه‌جا را متعادل می‌کردم، که اگرچه به زیبایی با طراحی اصلی رابین دی شکل گرفته‌اند، اما اغلب سایه‌های خاکستری یا قهوه‌ای غیر الهام‌بخش بودند. . من تعدادی خریدم و با سمباده زدن آنها و پوشاندن آنها با نوارهای فایننشال تایمز به آزمایش ادامه دادم. “رنگ صورتی دلپذیر گچی” پس زمینه نقوشی شد که روتا از عکس حشرات ساخته بود. فروشگاه بزرگ لیبرتی به زودی سهام را در اختیار گرفت. روتا می‌گوید: «در مورد دیدن یک کالا در نمایشگاه پر زرق و برق چنین فروشگاه معروفی و ​​دانستن اینکه از زباله نجات یافته است، چیزی بسیار رضایت‌بخش بود.

روتا تنها یکی از تعداد فزاینده هنرمندانی است که در حال یافتن راه های جدیدی برای استفاده از وسایل دور ریخته شده هستند. در کتاب شکسته: تعمیر و تعمیر در دنیایی از انتشار گازهای گلخانه ایکتی ترگیدن، متخصص صنایع دستی و محیط زیست، 28 هنرمند، متصدی، تعمیرکار و مرمت کننده را معرفی می کند که مراقبت و تعمیر را جشن می گیرند: لیندا براتولهنرمندی از بریستول که کار هنری خود را با هک کردن و گلدوزی صندلی های روکش شده از متروی لندن آغاز کرد. آئونو فومیاکی، که از خرابه های شهرهای آسیب دیده از سونامی تاسیساتی ایجاد کرد تا پرستار سابق سلیا پیم که اشیاء فروتنی مانند کیسه های کاغذی و لباس های ورزشی را اهدا می کند. اکنون کار آنها بخشی از یک روایت بزرگتر از مصرف بیش از حد است – و این سوال را مطرح می کند: آیا خلاقیت می تواند راه ما برای توقف خرید باشد؟

در چند سال گذشته، مطالعاتی انجام شده است که مسئولیت تغییر آب و هوا را به طور قاطع بر دوش جامعه مدرن قرار می دهد، که در آن خرید به شکل عمده ای از اوقات فراغت تبدیل شده است. هنگامی که اتاق فکر منافع عمومی Hot or Cool منتشر می شود سبک زندگی 1.5 درجه: به سمت مصرف منصفانه برای همه (2021)، او به یافته‌های آکسفام استناد کرد که برای محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد، “مصرف سرانه انتشار گازهای گلخانه ای 10 درصد ثروتمندترین جمعیت جهان باید به حدود یک دهم سطح فعلی آنها کاهش یابد” (افزایش که فقیرترین 50 درصد ممکن است برای رفع نیازهای اساسی افزایش یابد). در این زمینه، استفاده مجدد و تعمیر اهمیت جدیدی پیدا می کند و مهارت هایی مانند مهارت های Rota، Brothwell، Fumaki و Pym که از قبل مهم هستند، حتی بیشتر مورد نیاز خواهند بود.

در حالی که یک سال بعد Hot یا Cool بر این صنعت تمرکز کرد، یک گزارش تکمیلی با عنوان نامناسب، ناعادلانه، نامشخص: تغییر اندازه مد برای یک فضای مصرف عادلانه، توصیه کرد که همه کاهش مصرف مد ساده بودن پنج قطعه در سال. برای صنعتی که بیش از 100 میلیارد کالا در سال تولید می کند و بیشتر آنها را پس از چند بار استفاده به محل دفن زباله یا زباله سوز می اندازد، این یک چالش است. جای تعجب نیست که در مد است که کارهای نوآورانه زیادی برای بازیابی الیاف و پارچه های از دست رفته انجام می شود و از مواد موجود الهام می گیرد. هنرمندانی مانند هلن کرکوم ضایعات را به عنوان یک ماده اولیه و با ارزش برای ایجاد کفش‌های کتانی دستی تفسیر می‌کنند. Worn To Threads اقلام گلدوزی شده زیبایی را از مواد بازیافتی و ضایعات ایجاد می کند.

در همان زمان Elvis & Kresse کیف و کالاهای خانگی را از 15 محصول مختلف تولید می کند مواد بازیافتی، در حالی که یک خیاط سفارشی سارا هولبون لباس‌ها را برای همکاری با دیگر هنرمندان و موسسات خیریه برای ایجاد کمپین‌هایی پیرامون مسائلی مانند سلامت روان تغییر می‌دهد. دازه آغاجی، فعال آب و هوا، می گوید: «ما در زمانی زندگی می کنیم که بیشتر کارهای ما در ذهن ما اتفاق می افتد، و چیزی به طور جسمی در مورد آنچه که ما سعی می کنیم از طریق صنایع دستی بازیابی کنیم، وجود دارد. «مردم به ایده کار عشق باز می گردند. آنها می خواهند باغبانی کنند، آنها می خواهند به طبیعت نزدیک تر شوند، آنها می خواهند یاد بگیرند که لباس های خود را بازیافت کنند. در انگلستان، جایی که یکی وجود دارد تاریخ غنی هنر و صنایع دستیما می توانیم صنایع دستی را نه تنها به عنوان جایگزینی برای مصرف گرایی در نظر بگیریم، بلکه به عنوان راهی برای برقراری ارتباط مجدد با طبیعت و تمرین آن ارتباط به شیوه ای بسیار ملموس و مبتنی بر بدن در نظر بگیریم.

شرکتی که کارگاه های فرآوری را مدیریت می کند و سرامیک طراحی می کند برای مردم شناسی و دوشس چینمی افزاید: «من از نحوه ترمیم و ترمیم – مانند پرسه زدن، هنر – بسیار تشویق شدم کینتسوگی یا تعمیر سرامیک – به خودی خود به اشکال هنری تبدیل می شوند. با بزرگداشت ناقص بودن و تاریخچه ذاتی اثر، شاید بتوانیم رابطه خود را با اشیاء، مواد و منابع محدود سیاره تغییر دهیم.

بهترین توصیه؟ روتا می گوید از کوچک شروع کنید. «سوار کمدهای خانوادگی بشقاب‌های قدیمی یا منبع از صندوق عقب ماشین باشید [sale]. آنها را با برش هایی از مجلات باغبانی یا راهنمای قدیمی مزرعه تزئین کنید. برای چسباندن آنها از چسب دکوپاژ یا PVA استفاده کنید (مواظب باشید زیاد استفاده نکنید در غیر این صورت لکه دار می شود) سپس به آرامی رویه را رنگ کنید تا ببندد. آنها هدایای بزرگی می دهند، به خصوص اگر خاطرات در چین نگهداری شوند، دیگران از مهارت های ساخت خود برای بیان یک بیانیه استفاده می کنند، مانند اعتراض به مد سریع، که باعث جهانی شدن می شود. جنبش پیشه ورانه “کنشگری ملایم”.

نکته دیگر این است که از چیزی که در حال حاضر دارید استفاده کنید. مری مورتون گروهی به نام Edinburgh Street Stitchers را اداره می کند، داوطلبانی که در پارک ها و خیابان های ادینبورگ می نشینند و در مورد تعمیر لباس به عابران مشاوره می دهند. وقتی او ظاهر شد ساعت زنان رادیو بی بی سی 4 این اولین توصیه او به تازگی بود: «بسیاری از مردم کمد لباس پر از لباس دارند و هرگز نیمی از آن را نمی پوشند. من کاری را انجام دادم که به آن می گویند “خرید در کمد لباس خودم”. اگر دو تی شرت داشتم که خیلی شبیه هم بودند، یکی را کنار می گذاشتم، وقتی چیزی تازه می خواهم می توانم سراغ انبوهی از چیزهایی که کنار گذاشته ام بروم. مورتون پس از نگرانی در مورد تأثیر منسوجات بر محیط زیست، به مدت پنج سال بدون خرید لباس رفت.

پشتیبان گیری از خرید تکانه بعدی با این سوال از خود شروع می شود که چرا در وهله اول آن را می خواهید. او می‌گوید: «آغاجی از مدهای سریع خرید می‌کرد، «چون از بحران آب‌وهوایی بسیار افسرده بودم و فکر می‌کردم به یک خوراکی نیاز دارم. بسیاری از مصرف‌گرایی از این واقعیت ناشی می‌شود که ما بسیار ناراضی هستیم. غالبا، [shopping] این در مورد یافتن راه هایی برای احساس کامل دوباره است.” حذف نویز سفید رسانه های اجتماعی کمک خواهد کرد. در متن اصلی Less Is More: How Declining Will Save the World، جیسون هیکل، اقتصاددان محیط زیست، نگاهی بسیار انتقادی به وسایل نقلیه ای دارد که ایجاد و تقویت روایت مصرف

البته خلاقیت در همه اشکال وجود دارد. اگر همانطور که نویسنده آمیتوف گوش استدلال کرد، بحران آب و هوا یک بحران تخیل است، پس خلاقیت می تواند قابل اعتمادترین نسخه باشد.

راشل آرتور، متفکر سیستمی، می‌گوید: «در بسیاری از کارهایم از تغییر فرهنگ و تغییر روایت صحبت می‌کنم. «پایداری می‌تواند بسیار فنی به نظر برسد، یا در مورد فداکاری، نابودی و تاریکی، زوال صحبت شود. بسیاری از اینها ضروری است، اما ما همچنین به داستان نویسانی نیاز داریم که بتوانند چشم اندازی برای آینده ای پایدار شکل دهند. اگر می‌خواهیم تغییر اتفاق بیفتد، باید بتوانیم تصور کنیم که این جهان چگونه است.”

در مد، یکی از آخرین نمونه های این است پروژه داستان های مد توسط پروفسور امی تویگر هولیروید، که در آن از شرکت کنندگان دعوت می شود تا دیدگاه هایی از فرهنگ های مد جایگزین ارائه دهند، هر چند که ممکن است نامحتمل به نظر برسد. دنیاهایی را تصور کنید که در آن تصاویر نمی‌توانند به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته شوند، مردم لکه‌ها را در آغوش می‌گیرند، مادربزرگ‌های شیک پوش تأثیرگذاران کلیدی مد هستند و جوامع پناهندگان سیستم‌های مد انقلابی جدیدی ایجاد می‌کنند.

روتا ادامه می دهد: “افزایش محبوبیت سوزن دوزی – که چیزی را با دستان شما ملموس می کند – همچنین به نظر من پادزهر خوبی برای رسانه های اجتماعی است، جایی که به طور بالقوه می توانید ساعت ها را صرف پیمایش کنید بدون اینکه چیزی به آن نگاه کنید.” سطوح تمرکز ما می‌تواند بسیار بالا باشد، و چیزی بسیار رضایت‌بخش و آرامش‌بخش در مورد تمرکز، فرآیند فیزیکی و محصول نهایی وجود دارد، به‌خصوص زمانی که شما فقط از مواد موجود استفاده می‌کنید نه اینکه به یک سری چیزهایی که قبلاً وجود دارند اضافه کنید. وقتی مردم متوجه شوند که ساختن چیزی نسبتاً چشمگیر چقدر آسان است، صرف نظر از اینکه چقدر “هنرمندانه” هستند یا نه، واقعاً می بینید که آنها با اشکال بازیافت و ساخت مواجه می شوند.”

آرتور می افزاید: “من به آنچه در جوامع محلی اتفاق می افتد نگاه می کنم تا ببینم آیا آنها شروع به فکر کردن در مورد این چیزها کرده اند — و هستند” آغاجی می گوید: “وقتی شروع به بررسی زندگی خود می کنیم و همسویی و هدف و همه چیز را پیدا می کنیم. این را می‌توانیم از طریق درک تسلط بیاموزیم، می‌توانیم راه‌هایی برای احساس خوشبختی و رضایت پیدا کنیم که به کالاهای مادی گره نخورده باشد، خیلی کمتر داشته باشیم اما در عین حال بیشتر داشته باشیم. ما وارد زمانی می‌شویم که باید خالق باشیم، باید تخیل باشیم، و خلق چیزی و دانستن اینکه شما در آن نقشی دارید، بسیار اساسی است.”