“یک چت بات زندگی من را تغییر داد”

در حالی که برای بسیاری از ما چت ربات‌های هوش مصنوعی ممکن است تازگی جالبی باشند، برای برخی از افراد ثابت می‌کنند که دگرگون‌کننده هستند.

یاسمین شاهین ظفر از یورکشایر شمالی دارد نارساخوانی، دیسپراکسی، و اختلال کمبود توجه بیش فعالی (بیش فعالی).

در نتیجه این شرایط، انجام تکالیف کتبی برای او دشوار بود. سپس هوش مصنوعی وارد زندگی او شد.

«چند سال پیش معرفی شدم [popular AI chatbot] جاسپر و این زندگی من را تغییر داد. “دوست من شد.”

او از جاسپر استفاده می‌کند تا به او کمک کند ساختار و املای نوشته‌هایش را مرتب کند، که اکنون حتی شامل یک کتاب خودیاری تازه منتشر شده برای افراد مبتلا به تنوع عصبی

این کلمه یک اصطلاح کلی برای بیماری ها و اختلالات از جمله نارساخوانی، دیسپراکسی، ADHD، تورت و OCD (OKR).

الکس سرجنت، کارآفرین فناوری مستقر در لندن، می گوید استفاده از هوش مصنوعی به OCD کمک می کند.

او از نرم افزار رونویسی هوش مصنوعی Otter.ai برای ضبط و سازماندهی جلسات خود استفاده می کند.

آقای سرجنت توضیح می دهد که در حالی که توجه شدید او به جزئیات و تشریفات در گذشته بار سنگینی بوده است، او «در واگذاری وظایف احساس راحتی می کند. و اخیراً این کار را با هوش مصنوعی زیاد انجام داده ام.”

به گفته هیلی براکلی، مربی تنوع عصبی، دلیل اصلی اینکه افراد مبتلا به شرایط روانی یا روانی ممکن است به سمت ابزارهای هوش مصنوعی گرایش پیدا کنند، سادگی آنها نیست.

“من فکر می کنم یکی از چیزهای مهم این است که هیچ شرم یا انگی در درخواست از ChatGPT یا هر ابزار هوش مصنوعی دیگری برای انجام کاری وجود ندارد.”

به عنوان مثال، او توضیح می دهد، این فرض وجود دارد که اکثر مردم باید نحوه نوشتن را بدانند، که به ویژه برای افراد مبتلا به نارساخوانی دشوار است.

خانم براکلی، که خودش از نارساخوانی، ADHD و اوتیسم رنج می‌برد، می‌گوید چت‌ربات‌های هوش مصنوعی به او اجازه می‌دهند تا «بدون نیاز به توضیح بیش از حد چرایی، کار من را برون‌سپاری کند. [to another human]”.

او می افزاید: «نکته این است که اگر عصایی وجود دارد که به شما کمک می کند راه بروید و در راه رفتن مشکل دارید، چرا از عصا استفاده نمی کنید؟ بنابراین، اگر هوش مصنوعی مکانیزمی را به شما ارائه دهد که دنیای کار شما را آسان‌تر می‌کند، استدلال زیادی برای گفتن “بیایید از آن استفاده کنیم” وجود دارد.

خانم براکلی می‌گوید که در کارش با شرکت‌ها و کارمندان عصبی-بیگانه‌شان، برخی از شرکت‌ها نسبت به سایرین برای پیاده‌سازی ابزارهای کمکی هوش مصنوعی بازتر هستند.

با این حال، او می‌افزاید که اگر هوش مصنوعی برای همه کارمندان در دسترس باشد، همه از آن سود خواهند برد. این اتفاق می افتد که ما چیزی را برای یک اقلیت ایجاد می کنیم، اما بعد از آن به اکثریت کمک می کند بدون اینکه کسی را در معرض ضرر قرار دهد.»

در حالی که بسیاری از ابزارهایی که در حال حاضر توسط جامعه تنوع عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرند، پایه‌های هوش مصنوعی هستند، برخی از پیشنهادات به طور خاص برای آنها ساخته شده‌اند، مانند وب‌سایت و اپلیکیشنی به نام ابزار Goblin.

با ChatGPT، کاربران می‌توانند همه چیز را انجام دهند، از ایجاد فهرست کارها، پیشنهادات مکتوب خود را رسمی‌تر کنند، بررسی کنند که آیا لحن ایمیل یک نفر را اشتباه می‌خوانند، تخمینی از مدت زمانی که کاری طول می‌کشد را دریافت کنند، و حتی راهنمایی‌های آشپزی در مورد نحوه انجام کار دریافت کنند. تا مجموعه ای از مواد را به یک وعده غذایی تبدیل کند.

Goblin Tools توسط مهندس نرم افزار بلژیکی Bram De Beiser ساخته شده است که می گوید این یک قصیده برای دوستان عصبی خود است.

“دوستان من مشکلات و نیازهای خاصی دارند، بنابراین فکر کردم شاید بتوانم چیزی بسازم که اگر به طور کامل به آنها کمک نکنم، حداقل این مبارزه را کمی کاهش دهم.”

آقای De Beisser می گوید وب سایت آنها اکنون 500000 کاربر در ماه دارد. استفاده از آن رایگان است، اما برای دانلود نسخه های برنامه باید هزینه پرداخت کنید.

چت ربات های هوش مصنوعی نیز به طور خاص برای کودکان دارای تنوع عصبی ایجاد شده اند، مانند برنامه InnerVoice، برنامه ای که توسط شرکت فناوری iTherapy مستقر در کالیفرنیا ساخته شده است.

با هدف کودکان مبتلا به اوتیسم، والدین می توانند به پسر یا دختر خود کمک کنند تا یک شی یا فردی از زندگی کودک، مانند یک اسباب بازی یا حیوان خانگی مورد علاقه خود را زنده کند. سپس روی صفحه نمایش تلفن یا رایانه شما تبدیل به یک آواتار صحبت می شود.

متیو گوگماس، یکی از بنیان‌گذاران iTherapy، می‌گوید که کودکان اوتیسمی اغلب بیشتر با کامپیوتر درگیر هستند تا با دنیای واقعی اطرافشان. او می‌افزاید که می‌بیند که هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای برای کمک به نورواگرا استفاده می‌شود.

او می‌گوید: «من احساس می‌کنم که هوش مصنوعی می‌تواند ابزارهای بیشتری به افراد عصبی واگرا بدهد و در صورت لزوم به آنها کمک کند تا با تلاش کمتری ارتباط برقرار کنند.