آیا شش ماه اول مایلی اقتصاد آرژانتین را بهبود بخشید؟

زمانی که خاویر میلیز سال گذشته برای ریاست جمهوری آرژانتین مبارزات انتخاباتی کرد، اره برقی به نشانه عزم خود برای کاهش شدید هزینه های دولت به دست گرفت.

شوک درمانی او پس از گذشت شش ماه از ریاست جمهوری جناح راستش، هم برای دولت و هم برای اقتصاد کشور چگونه کار می کند؟

میله اندکی پس از انتخابش گفت: «تغییراتی که کشور ما به آن نیاز دارد، شدید است. جایی برای تدریجی بودن وجود ندارد».

و مطمئناً اقدام سریعی انجام داد. او در بسته اولیه اقدامات خود، ارزش پول آرژانتین، پزو را 50 درصد کاهش داد، یارانه های سوخت دولت را کاهش داد و تعداد وزارتخانه های دولتی را به نصف کاهش داد.

کاهش سریع مخارج دولتی به آرژانتین کمک کرده است تا کسری بودجه خود را کاهش دهد – تفاوت بین هزینه های دولت و درآمد – 2 تریلیون پزو (120 میلیارد دلار؛ 93 میلیارد پوند) در دسامبر گذشته با مازاد 264.9 میلیارد پزو در آوریل.

آرژانتین همچنین در ماه های ژانویه، فوریه و مارس مازاد عرضه داشت و برای اولین بار به هدف ماهانه رسید از سال 2012

با این حال، آقای میلی، که خود را یک آزادی خواه می نامد، کاهش تورم را اولویت اصلی خود قرار داده است و سال گذشته به بی بی سی گفت که این مالیات «پسرونده ترین مالیاتی است که بیشترین آسیب را به مردم وارد می کند».

تورم کند شد – در آوریل به 8.8 درصد به صورت ماهانه کاهش یافت، برای اولین بار از اکتبر دو رقمی نشد. این معیار از تورم در کشورهایی مانند آرژانتین که مدت‌ها تورم بالا را تجربه کرده‌اند، به دقت رصد می‌شود.

با این حال، وقتی نوبت به نرخ تورم سالانه شناخته شده تر می رسد، در آوریل به 289.4 درصد رسید. برای درک این موضوع، نرخ سالانه در بریتانیا در حال حاضر تنها 2.3٪ است.

و در حالی که ارقام رسمی رشد هنوز برای دوره زمانی که آقای میلای در 10 دسامبر روی کار آمد در دسترس نیست، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اقتصاد آرژانتین به شدت کاهش یافته است و هزینه های مصرف کننده در سه ماه اول سال جاری کاهش یافته است.

در همین حال، دیگر وعده‌های مبارزاتی که آقای میلی داده بود، مانند جایگزینی پزو با دلار آمریکا و لغو بانک مرکزی، اخیراً کنار گذاشته شده است.

مشکل پرزیدنت مایلی این است که ائتلاف او La Libertad Avanza (به انگلیسی – Freedom Advances) اکثریت را در کنگره آرژانتین ندارد. و انجام معاملات بین حزبی دشوار بود.

آقای میلی از کنگره می‌خواهد که به او اجازه دهد تا بیش از دوجین شرکت دولتی از جمله خطوط هوایی دولتی، راه‌آهن، خدمات پستی و شرکت آب ملی را خصوصی کند.

لایحه اولیه او که شامل طرح های خصوصی سازی و صدها اقدام اقتصادی دیگر بود، در ماه فوریه به خوانش دوم ناکام ماند. نسخه بهبودیافته که در ماه آوریل مجدداً به کنگره معرفی شد، مجلس سفلی را پاکسازی کرد اما هنوز توسط سنا تأیید نشده است.

رئیس‌جمهور همچنین با مخالفت شدید اتحادیه‌های کارگری روبرو شد که در اعتراض به خیابان‌ها آمدند و گفتند که حقوق کارگران از مقررات زدایی کامل اقتصاد آسیب خواهد دید.

خوان کروز دیاز، مدیر عامل گروه Cefeidas، یک شرکت مشاوره ریسک ژئوپلیتیکی آرژانتینی، می‌گوید که سیاست‌های اقتصادی آقای میلای در مقام ریاست جمهوری به همان اندازه که در طول مبارزات انتخاباتی وعده داده شده بود رادیکال است، اما با اندکی تاخیر.

آقای دیاز می گوید: «دولت او با توجه به موانع سیاسی و اجتماعی که با آن مواجه بود، مجبور شد این اصلاحات را کند کند.

وی می افزاید که عوامل خاصی که رئیس جمهور را مجبور می کند محتاطانه عمل کند، «تضعیف قدرت خرید مردم و ترس از افزایش ناآرامی های اجتماعی» است.

این به این دلیل است که تعداد افرادی که در فقر زندگی می کنند کاهش نیافته است و از حدود یک چهارم جمعیت در سال 2017 به بیش از نیمی در حال حاضر رسیده است.

با این حال، صندوق بین‌المللی پول، که بیش از هر کشور دیگری در دهه‌های اخیر به آرژانتین وام داده است، در ماه مه از دولت استقبال کرد و گفت که عملکرد آن “بهتر از حد انتظار” بوده و برنامه اقتصادی آن “قاطعانه بازگشته است”. . در راه.”

در مورد اینکه آیا رئیس جمهور میلای می تواند پارلمان را به توافق بر سر سیاست های بیشتر جلب کند، آقای دیاز می گوید که در حالی که برخی از بخش های اپوزیسیون آماده گفتگو با دولت هستند، احزاب چپ کاملاً با دستور کار او مخالف هستند. این شامل جناح پرنیست تحت کنترل رئیس جمهور سابق کریستینا فرناندز دی کرشنر می شود.

آقای دیاز می‌گوید: «در این زمینه، توانایی دولت برای مذاکره و ایجاد اجماع به‌طور روزانه مورد آزمایش قرار می‌گیرد، آزمونی که خود مایلی اغلب با طغیان‌های خاص و بیانیه‌های تقابلی غیرضروری آن را خنثی می‌کند».

در واقع، بسیاری از آرژانتینی ها شخصیت درخشان آقای میلای را بیشتر به عنوان یک مانع می دانند تا کمک.

شرکت مشاوره سیاسی Zuban Córdoba در آخرین نظرسنجی خود دریافت که 54 درصد از پاسخ دهندگان معتقدند که رئیس جمهور بیشتر به تصویر سیاسی بین المللی خود توجه می کند تا حل مشکلات آرژانتین.

این تصور بدون شک با اختلافات دیپلماتیک کنونی آرژانتین با اسپانیا که مادرید را وادار به فراخواندن سفیر خود در بوئنوس آیرس کرده است، تقویت می شود.

کیمبرلی اسپرفچتر، اقتصاددان بازارهای نوظهور در کپیتال اکونومیکس، می گوید که چالش اصلی رئیس جمهور مایلی این است که باید بر “سال ها و سال ها سوءمدیریت اقتصادی” در آرژانتین غلبه کند.

یکی از عوامل کلیدی این است که دولت بسیار فراتر از توان خود هزینه می کند [for decades]او می‌گوید: «و این کسری توسط بانک مرکزی که برای تأمین هزینه‌های دولت پول چاپ می‌کرد، تأمین مالی شد.»

این چاپ به افزایش سریع تورم در کشور کمک کرد.

آرژانتین، هشتمین کشور بزرگ جهان، عملاً بیش از یک قرن است که در حال افول بوده است. سقوط او به عنوان هشداری در مورد چگونگی هدر دادن ثروت یک ملت بود.

قبل از جنگ جهانی اول یکی از 10 کشور ثروتمند جهان بود.

اما کاهش آهسته اقتصادی که به دنبال داشت به طور قابل توجهی توسط سیاست های پوپولیستی – و هزینه های بیش از حد – رئیس جمهور خوان پرون، که از سال 1946 تا 1955 در قدرت بود، شتاب گرفت.

در دهه 1990 شاهد برخی اصلاحات کوتاه مدت در بازار آزاد در زمان رئیس جمهور کارلوس منم بود که بسیاری از شرکت های ملی شده توسط پرون را خصوصی کرد و تلاش های جدی برای بازگرداندن ایمان به پول آرژانتین انجام داد.

اما وضعیت در اواخر سال 2001، زمانی که کشور دچار یک فروپاشی اقتصادی فاجعه‌بار و نکول عظیم 102 میلیارد دلاری (80 میلیارد پوند) شد، به شدت تغییر کرد.

آرژانتین اساسا خود را در یک رژیم ارزی حبس کرد که هیچ انعطافی به آن نمی داد و پزو را در برابر دلار قرار می داد. این امر، همراه با هزینه‌های بیش از حد معمول دولت، آن را در معرض فراز و نشیب‌های اقتصاد ایالات متحده قرار داد و زمانی که بانک‌های آرژانتین در سال 2001 مورد حمله قرار گرفتند، آن را ناتوان گذاشت.

در دو دهه پس از آن بحران، کشور عمدتاً توسط حمایت‌گرایان چپ اداره می‌شود که عمدتاً بدون پرداختن به مشکلات عمیق آرژانتین راه خود را طی کرده‌اند.

اکنون، با روی کار آمدن یک دولت آزادی‌خواه جناح راست، کشور در تلاش است مسیر جدیدی را ترسیم کند – و این به معنای قرار دادن مالیه عمومی بر پایه‌های محکم است.

شرکت تحقیقاتی Consensus Economics برای کمک به دولت رئیس جمهور مایلیا در دستیابی به این هدف می گوید که دولت بر صادرات عظیم کشاورزی آرژانتین از غلات، سویا، گوشت و شراب متمرکز شده است.

«سیاستمداران امید خود را به صادرات محصولات کشاورزی بسته اند، که ارز خارجی مورد نیاز را به ارمغان می آورد، زیرا امیدوارند بانک مرکزی مستهلک شده را تقویت کنند. [foreign exchange] ذخایر و به نوبه خود اعتماد مالی به دولت را افزایش می دهد.”

با این حال، خانم اسپرفچتر معتقد است که اقتصاد آرژانتین اکنون در “نقطه اوج” قرار دارد و آقای میلا علیرغم پیروزی در انتخابات نمی تواند روی حمایت عمومی حساب کند.

او می‌گوید: «اینطور نیست که مردم به سیاست‌های او متقاعد شده باشند، بلکه بیشتر یک رأی اعتراضی بود. اوضاع نمی تواند به همان شکلی که بوده ادامه یابد.»

خانم Sperfechter معتقد است که با وجود کاهش ارزش پزو، ارز همچنان بیش از حد ارزش گذاری شده است، شاید تا 30٪. او می‌گوید که نرخ ارز به‌جای اینکه کاملاً آزادانه افزایش یا کاهش یابد، همچنان مدیریت می‌شود و این مانع رشد و لطمه زدن به رقابت می‌شود.

خانم اسپرفچر می‌گوید: «شما هرگز درباره آرژانتین نمی‌دانید، اما فکر می‌کنم درخشش در حال از بین رفتن است. خوش بینی از بین خواهد رفت و اقتصاد دچار مشکل خواهد شد.»